Lesjesmiddag middelbare school #autisme 117

De activiteiten rondom middelbare scholen zijn nog niet afgerond. Afgelopen week zijn we bij een lesjesmiddag geweest. Deze was van de kleine school die we op het oog hebben. (En die mijn voorkeur heeft.) De andere school geeft alleen lesjesmiddag voor groep 8. Dus dat komt volgend jaar wel.

We werden ontvangen in de mediatheek door een aantal leerkrachten. Dit ging redelijk chaotisch. De kinderen mochten uit vier lesjes kiezen. (De verdiepingsthema’s die ze aanbieden.) Daniël keek om zich heen, kromp ineen en de tranen stonden hem in de ogen. Ik sprak een docente aan en zei dat Daniël van het speciaal (basis)onderwijs komt en dat dit een beetje druk voor hem is. Ze reageerde erg empathisch en nam hem even apart. Toen een andere medewerker deze juf aansprak, zei ze dat ze Daniël even apart aandacht gaf, want hij moest nog even landen. Ze probeerde uit te leggen welke keuzes er waren, maar Daniël kon alleen verdwaasd om zich heen kijken. Erg sneu.

Loslaten tijdens lesjesmiddag

Na een tijdje heb ik maar gekozen voor een groep. Deze bleef in de mediatheek, dus dat was makkelijk. Ik ben bij de eerste uitleg gebleven en gaf hem rugkrabbels. Er waren twee leerkrachten bij deze groep. De docent legde uit wat de bedoeling was. De andere leerkracht zag ons en ging naar Daniël. Ze probeerde hem op zijn gemak te stellen en met hem te praten. Daniël zweeg en keek naar de muur. Na de uitleg heb ik mijn moed verzameld en ben ik weggegaan. Ik bleef wel in het gebouw, in de aula. Dus als er echt iets was, kon hij me makkelijk bereiken.

Ik heb zeer regelmatig om het hoekje gekeken. Na 20 minuten kwam Daniël stralend aanlopen met die leerkracht en zei dat hij een bed ging maken. Huh?!? Ze pakten een groot zitkussen en verdwenen weer naar de mediatheek, waar de andere kinderen al druk bezig waren met de opdracht. Daniël had het zitkussen onder een tafel gedrapeerd en ging daar liggen chillen. Toen ik een tijdje later ging kijken, zat hij aan tafel met de andere kinderen. Ik kon niet zien of hij echt meedeed, maar hij leek wel opgewekt en geconcentreerd.

In de tussentijd zaten er wat kinderen in de aula. Die heb ik dus ondervraagd. Immers, op een open dag is alles geweldig en prachtig en krijg je niet helemaal een representatief beeld van de school. Alle kinderen die ik sprak, waren erg enthousiast over de school, dus dat was fijn om te horen. Ze hadden natuurlijk ook nadelen kunnen benoemen, maar ze zeiden allemaal dat ze het een fijne school vinden. Dus dat zal dan wel zo zijn.

Zorgcoördinator op school

Na een half uur ben ik ook op zoek gegaan naar de zorgcoördinator. Ik bedacht me dat ze natuurlijk kennis kunnen maken, nu Daniël even op school is. De zorgcoördinator had nu geen tijd, maar we hebben een afspraak gemaakt voor na de voorjaarsvakantie. Daniël heeft nog een paar dagen vrij die week, dus kunnen we gemakkelijk afspreken. Als de zorgcoördinator kennis heeft gemaakt met Daniël, kan hij ook beter inschatten of ze de nodige zorg kunnen leveren voor Daniël, is mijn gedachte. Ik ga dus ook contact opnemen met de zorgcoördinator van de andere (grote) school die we op het oog hebben. Kijken of we daar ook een afspraak mee kunnen inplannen.

De les was om half 4 afgelopen, maar om 15.15 uur kwam Daniël al stralend uit de les, met de betreffende leerkracht in zijn kielzog. De koek was op. Prima. Uiteindelijk heeft hij leuk meegedaan en hij was erg vrolijk. Hij huppelde er nog net niet bij, zullen we maar zeggen. Toen ik hem vroeg hoe hij het had gehad, was zijn welluidende antwoord: “Nuggets!” Het zal dus wel goed geweest zijn. (Later die middag was het al “leuk” geweest. Helemaal fijn, dus.)

De coördinator van de onderbouw kwam ook nog naar me toe en stelde zelf voor om volgend jaar aan het begin van het jaar af te spreken, zodat we een plan de campagne kunnen opstellen om Daniël zo soepel mogelijk te laten landen op deze middelbare school. Het is natuurlijk nog niet gezegd dat hij naar deze school gaat, maar ook een dergelijk initiatief doet me erg goed. Ze namen zo duidelijk de tijd om Daniël op zijn gemak te stellen. Ook het feit dat de zorgcoördinator zo meedenkt en dat ze zelf aanbieden om van tevoren proberen Daniëls overgang naar het voorgezet onderwijs zo soepel te laten verlopen, vind ik bijzonder. Ik weet niet of ze dat op andere scholen ook doen.

Beetje proeven aan een nieuwe wereld

Ik ben in ieder geval heel blij dat we nu al deze lesjesmiddag hebben gedaan. Nu heeft hij al een beetje kunnen proeven aan de wereld van het voortgezet onderwijs. Gewoon bij een andere school naar binnen, andere kinderen, andere leerkrachten. Dat is natuurlijk een wereldschok voor hem. En dan heb ik graag dat hij deze schok in groep 7 krijgt, zodat hij een jaar heeft om bij te komen hiervan. Ik ben dus zeer blij dat we er voor gekozen hebben om ons in groep 7 al serieus te oriënteren op middelbare scholen. Als we tot volgend jaar hadden gewacht, was het misschien minder goed gevallen bij Daniël. We gaan in groep 8 nog een keer lesjesmiddag op beide scholen doen, en dan kunnen we een weloverwogen keuze maken.

Ik ben aan het idee gewend en heb er inmiddels wel zin in. Hopelijk Daniël ook.

Daniëlle schrijft al meer dan twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

(c) Can Stock Photo / clairev

[ssba]