Middelbare school zoektocht – deel 2 #autisme 115

Wel, we zijn weer een weekje verder in onze zoektocht naar een middelbare school. Afgelopen week hebben we drie scholen bezocht. De eerste school leek kleiner dan de school van vorige week, maar in de folder stond dat ze qua aantallen ook meer dan 1.500 kinderen hebben op school. Het leek Daniël leuk om ook mee te gaan naar een open dag, dus was hij deze keer mee naar school.

Na de algemene opening werden we ingedeeld in groepen. Na het eerste verhaaltje taaide Daniël al redelijk af. Moe..? Overprikkeld..? Dus zijn we maar op zoek gegaan naar de zorgcoördinator, in plaats van het programma te volgen.

De rol van zorgcoördinator bleek voor deze school maar één persoon te zijn. Ze had een kamertje met 8 losse tafels, waar kinderen zich dus terug konden trekken als ze overprikkeld raken. Ja, 8 tafels op 1500 leerlingen… Verder had ze niet een heel sterk verhaal over wat ze kunnen betekenen voor kinderen die wat extra hulp nodig hebben. Hun protocollen over kinderen met een hulpvraag beperkte zich eigenlijk tot dyslexie. Nee, sorry, dat is voor ons niet nodig. Het was dus jammer dat Daniël uitgerekend naar deze school is meegegaan, want deze valt wat ons betreft af.

Naar mijn oude school

Dus, school nummer 3. Dit is mijn oude school. Wel een nieuw gebouw, maar ik vind het wel een leuk idee dat hij misschien naar dezelfde school zal gaan als ik. Dit is een kleine school, dus erg overzichtelijk. Zij hadden ook kraampjes opgesteld met vier verdiepingsmodules die ze aanbieden. Ik had dit al bij twee andere scholen gezien en was inmiddels alleen nog maar geïnteresseerd in de zorgcoördinator, dus ben ik er stoïcijns langs gelopen en ging linea recta op mijn doel af. Deze zorgcoördinator had niet een bepaald protocol over hun omgang met autistische kinderen.

Ik probeerde wat verder te prikken en gaf als voorbeeld dat de juf in groep 5 zo invoelend was geweest en speciaal voor Daniël voor een paar weken de weekschema’s had uitgeschreven. Want Daniël wist niet dat er een schema / structuur in de lessen zat en genoot dus vooral van het uitzicht, in plaats van zijn werkjes te doen. “Oh!”, zei de zorgcoördinator, “dat soort dingen kan toch prima hier! Dat regelen we wel, is toch geen enkel probleem!”. Zo, dat voelt even anders dan de school van afgelopen maandag. Dus ik heb al een voorkeur.

Wij kregen vragen

School nummer 4 was een gymnasium. Aangezien Daniël waarschijnlijk een VWO-advies krijgt, behoort een gymnasium natuurlijk ook tot de mogelijkheden. Dit zijn soms ook kleinere klassen en je zit meteen op niveau. Is misschien ook fijn. Op deze school hadden ze ook goed nagedacht over de zorg rondom autisme. Deze zorgcoördinator draaide de rollen om en stelde ons allerlei vragen over Daniël. Hoe hij leert, hoe hij met uitdagingen en teleurstellingen omgaat en of hij nu al taalonderwijs krijgt. Ze gaf ons wat tips over wat we nu al kunnen doen om Daniël goed voor te bereiden op de middelbare school.  Komen we thuis, zegt meneer vrolijk dat hij niet naar een gymnasium wil. Ondanks dat dit dus geen school voor Daniël wordt, was het dus een nuttige avond.

Over een paar weken zijn de lesjesmiddagen. De eerste school (groot, maar goed verhaal omtrent autisme) geeft alleen lesjesmiddagen aan groep 8, maar bij de derde school (mijn favoriet) kan hij wel al terecht voor een lesjesmiddag. Dat gaan we dus doen. Ik ben erg benieuwd hoe hij het gaat vinden. Mijn kleine baby al naar een middelbare school! Gelukkig heb ik nog een jaar om echt aan het idee te wennen.

Daniëlle schrijft al meer dan twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

(c) Can Stock Photo / HitToon

[ssba]