Daniëls leerprobleem #autisme 114

Begin vorige week vertelde Daniël tijdens het avondeten dat de juf met de klas had gesproken over de reden dat de kinderen op deze school zitten. Daniël zit op speciaal basisonderwijs, dus de juf had het over ieders ‘leerprobleem’. Toen we aan Daniël vroegen wat zijn leerprobleem was, gaf hij antwoord dat hij behoefte had aan kleine klassen.

Mijn man vroeg nog expliciet door of er ook termen als ‘autisme’ en ‘ADHD’ waren gevallen, maar daar reageerde Daniël helemaal niet op. Tot zover een inhoudelijk gesprek aan de eettafel tijdens het avondeten.

Bij het naar bed brengen en de rugkrabbels vroeg ik Daniël stilletjes of hij nog scherp heeft dat hij autistisch is. Ja, dat wist hij nog wel. Weet je ook nog wat dat inhoudt? Toen bleef het stil. Dus ik heb hem weer uitgelegd dat het in zijn geval gaat om de behoefte aan kleine klassen,  dat hij helemaal van de rel raakt door de nieuwe dienstregeling van het OV in onze regio, dat hij zich niet goed kan verdedigen en andere kleine dingen. Verder is Daniëls persoontje opgebouwd uit grote dingen, zoals het feit dat hij veel te snel groeit en al in groep 7 zit. Zijn autisme gaat dus verder een aantal kleine dingen. Dat snapte hij wel en ging rustig slapen.

Daniëls leerprobleem en de zoektocht naar een middelbare school

Mijn man en ik zijn vorige week naar onze eerste open avond geweest van een middelbare school. We kijken hierbij naar regulier voortgezet onderwijs. Qua intelligentie kan hij regulier onderwijs makkelijk aan, dus lijkt het ons een logische keuze om naar reguliere middelbare scholen te kijken. Ik vond het helemaal geweldig om op zo’n middelbare school rond te lopen. In het biologielokaal stonden modellen van celdeling en foetussen. En uiteraard het plastic geraamte in de hoek. Bij scheikunde een zuurkast en andere mooie dingen (ik heb scheikunde gestudeerd). Hartstikke leuk allemaal.

We hebben wat leraren aangesproken met de openingszin ‘wij kijken hier voor onze autistische zoon. Wat kunnen jullie bieden voor zijn specifieke zorgbehoefte?’ (in iets andere termen, dat wel.) De leraren gaven geen krimp en zeiden dat er meer autistische kinderen op school zijn en dat ze een zorgcoördinator hebben voor deze kinderen. ‘Hij staat in blok 4, hij kan jullie verder helpen.’ Dus wij, via de toeristische route, naar blok 4. Ook hier simpelweg de vraag gesteld dat we voor ons autistische kind op zoek zijn naar geschikt, regulier voortgezet onderwijs. Ze hadden een helder verhaal. We hebben dus een goed gevoel bij deze school. Groot nadeel, de klassengrootte varieert tussen de 28 en 30 kinderen. Dus qua faciliteiten rondom zijn autisme is het wellicht een goede keuze, maar de vraag is op dat voordeel opweegt tegen het totale volume van meer dan 1.500 kinderen…

Daniël gaat mee

We vertelden Daniël over onze bevindingen en hij gaf aan dat hij graag mee wil kijken naar de scholen. Bij korte navraag bleek dat hij geen flauw idee heeft bij het concept middelbare school, dus het was een kleine wereldschok voor hem toen ik hem uitlegde hoe een middelbare school werkt. Hij gaat dus deze week mee en laat zich verrassen. We hebben hem dus wel verteld dat we ze expliciet vragen gaan stellen over de omgang met autisme. Hij mag vooral om zich heen kijken en bij ons blijven, terwijl wij de gesprekken voeren. We gaan zien of dat ook echt zo werkt en of hij zich echt kan beheersen, zonder bovenmatige geluiden te maken of weg te rennen. (Al verwacht ik het wegrennen niet, maar afdwalen kan altijd.)

Deze blog verschijnt op dinsdag, en we gaan op maandag naar de school kijken. Dan heb ik deze blog al aangeleverd, dus volgende week maak ik een verslag van onze belevenissen op de open dagen van deze week.

Daniëlle schrijft al meer dan twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

(c) Can Stock Photo / Morphart

[ssba]