By 13 december 2016 Read More →

Wie dit leest is gek #autisme 74

Een tijdje geleden schreef ik over de niet-aflatende stroom van onzinwoorden die Daniël rondstrooide en zong. Die blog heeft een update nodig. Het zingen is klaar en de termen “oenstra” en “heunt” heb ik al een tijdje niet meer gehoord.

De nieuwste termen zijn “uggy” en “nugget”. Vraag me niet hoe hij op al die woorden komt. Creatieve geest, zullen we maar zeggen. Verder roept hij zeer regelmatig (ongeveer 84 keer per dag) dat hij gek is. Dit begon tijdens de zomervakantie. Ik heb wel eens vaker benoemd dat Daniël geen held is in taal. Ik verdenk Daniël ervan dat hij “ik ben gek” gebruikt als containerbegrip voor alles wat in hem omgaat.

Handige communicatie

Qua communicatie is dat natuurlijk weer erg handig. Ik heb wel het idee dat Daniël het woord “gek” van ons heeft overgenomen. Bij onze (empathische) gissingen naar zijn onderliggende behoeftes en stressoren vragen we ook steeds of Daniël iets “gek” vindt. Bijvoorbeeld “vind je het gek dat vrienden van papa en mama ineens langs kwamen zonder dat je dat wist?” Ik probeer inmiddels wat meer variatie/subtiliteiten te gebruiken in onze vraaggesprekken. Vooralsnog heeft dit niet geleid tot een uitbreiding in vocabulaire rondom gevoelens en emoties.

Toen Daniël weer eens onrustig was, vroeg mijn man aan Daniël of hij misschien zelf kon verwoorden wat er aan de hand was. Alle we het juiste gokken, reageert hij namelijk direct, zonder nadenken. Dat leidt tot de conclusie dat hij zelf ook wel weet wat hem dwars zit. Daniël begon uiteraard eerst te kreunen en piepen dat hij gek is, maar er kwam wel een antwoord. Een onvolledig antwoord, maar het is een begin.

Daniëlle's zoon met autisme uitte in stresssituaties onzinwoorden. Inmiddels zijn er nieuwe woorden. Plus de woorden " ik ben gek". Waar komt dat vandaan?

Toch Sinterklaas stress

Uiteindelijk hadden we toch nog (sinterklaas)stress. Dit jaar hebben ze namelijk lootjes getrokken in de klas, met surprises. Tsja, en dan moet je een surprise bedenken en maken. En een cadeau uitzoeken en een gedicht schrijven. Daarbij komt dat je niet weet wie jouw lootje heeft getrokken. Welk cadeautje krijgt Daniël? Wat voor surprise? Wat voor gedicht? Wanneer heb ik tijd om mijn eigen surprise af te maken? Wordt hij wel zoals ik in gedachte heb? Allemaal oorzaken van stress bij mijn zoon.

Dus rent hij als een malle door het huis. Dit is weer een waar schouwspel van zijn ‘verfijnde’ grove motoriek. Hij steekt zijn rechterarm vooruit, hand in een vuist, en rent al kreunend door de kamer. Als hij uitgerend is, begint hij rond te bazuinen dat hij gek is. Of hij vraagt het vriendelijk: “Ben ik gek?” Ongeacht het antwoord begint hij weer te kreunen en soms rent hij weer verder.

En zoals het altijd gaat, houdt Daniël vanzelf weer op. Soms lukt het om hem (kortstondig) te kalmeren. Rugkrabbels blijven zeer efficiënt. Vaak pakt hij zijn (knuffel)beren en komt uit zichzelf tot rust. En dan gaat de “gekte” weer weg. Nu Sinterklaas écht voorbij is, is hij wel al meer gekalmeerd, gelukkig. Nu maar hopen dat het vooruitzicht van de wintervakantie (en een week op jeugkamp) een positief vooruitzicht blijft. En wordt hij “gek” van (blije) opwinding. We gaan het meemaken. Ik hou jullie op de hoogte!

Daniëlle schrijft wekelijks voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

[ssba]

Comments are closed.

Auteur:

Daniëlle Hooghuis is moeder van twee kinderen (zoon augustus 2007, dochter januari 2010). Haar zoon is autistisch, lees meer..