Eerste evaluatie groep 6 #autisme 65

Vorige week was het eerste evaluatiemoment met de juf. Op de school van Daniël hebben ze zogenaamde drieweggesprekken. Hierbij zitten de juf, ouders (danwel verzorgers) en betreffende kind samen aan tafel.

Hierbij wordt dan expliciet de mogelijkheid gegeven aan het kind om zelf te reflecteren op zijn leerdoelen. Mooie theorie, nu nog de praktijk…

“School is stom en vervelend”

Daniël roept al een tijd dat hij school stom en vervelend vindt. Waarom dan? Wel, daar krijgen we geen antwoord op. Hij vertelt wel dat sommige kinderen “vervelend” zijn en dat de juf dan zegt dat die kinderen “alles verpesten voor de rest”. Daniël heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel, dus het geeft hem veel stress dat de hele klas de consequenties moet dragen van het gedrag van een aantal kinderen. Immers, hij heeft niets gedaan, waarom zou zijn pauze dan ingekort moeten worden? Dit is de reden die Daniël ons vertelde. We waren dus zeer benieuwd naar de invalshoek van de juf.

Onder de indruk

We haalden Daniël op van school en het krijs- en kreunfeest begon. Snel lunchen en weer terug naar school. Mijn man heeft Daniël naar school gedragen, omdat meneer pertinent weigerde om uit de auto te komen. Dat is nogal een krachttoer gegeven Daniëls (meer dan) 30 kg. Ik was dus gepast onder de indruk, maar dat verder terzijde. We moesten even wachten, dus Daniël zag zijn kans schoon en vluchtte weer weg. Wij zaten rustig te wachten op de gang, terwijl Daniël door de gang sprintte. Daniël ging vol overgave zitten mokken op het schoolplein, terwijl wij ietwat onrustig probeerden te zien waar hij zat. Op een gegeven moment kwam hij toch naar boven. Gelukkig had hij een goede timing en waren we snel aan de beurt.

Piepen en kreunen

In het klaslokaal staat een bank. Hierop ging Daniël liggen piepen en kreunen. De juf schrok zich lam. Zij kent Daniël als een lieve, zachtaardige, altijd vrolijke jongen. Niet deze bonk ellende die nu op de bank lag. Klein pluspuntje: ze kon nu wel begrijpen als we vertelden dat het er thuis soms iets anders aan toegaat dan op school.

De juf is trots

De juf vertelde dat ze zo trots op hem was. Als er ruzie is tussen de kinderen, dan probeert hij het op te lossen, hij is zo behulpzaam en probeert (tevergeefs) de lieve vrede te bewaren in de groep. De juf vond het dus heel fijn om te zien hoe Daniël zich op sociaal vlak ontwikkelt. Dit vond ik geweldig om te horen. Mijn (niet meer zo) kleine autistje die op een positieve manier sociale interacties aangaat. Aan de andere kant verklaart het ook dat hij zegt dat hij het niet leuk heeft op school. Als je de hele dag zo op je tenen loopt qua sociale interacties, is het niet meer dan logisch dat je thuis moet ontladen. Ik kijk nu wel met andere ogen naar zijn gedrag thuis. Ik kan het beter plaatsen en dat geeft mij ook een rustiger gevoel.

Aangezien Daniël verder niet helemaal aanspreekbaar was, heeft de juf nu met hem besproken dat ze volgende week even samen gaan zitten om zijn leerdoelen te bespreken en om hem te ondersteunen in zijn sociale ontwikkeling. De juf en Daniël hebben een goede band, dus ik neem aan dat het een nuttig gesprek wordt.

En wij ook!

En in de tussentijd knap ik uit elkaar van trots dat mijn (toch wel al heel) grote zoon zicht heeft op pestgedrag en dat hij opkomt voor zichzelf en de kinderen die steun nodig hebben.

Daniëlle schrijft wekelijks voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

[ssba]