Als je kind uren kreunt, roept en krijst… #autisme 38

Dit weekend was Daniël van streek. Het begon al vrijdag. Mijn zus kwam langs. Ze woont in het buitenland, dus we zien haar niet heel regelmatig. Daniël vindt mijn zus erg lief, dus hij was wel enthousiast dat ze er was. Maar deze keer was het anders. Ze had een vriend/partner mee. En die spreekt (natuurlijk) geen Nederlands. Dat is dus even wennen.

Vervolgens werd de wereld nog wat moeilijker. Hij kwam er namelijk achter dat opa en oma leuke plannen hadden voor het weekend en hij ging niet mee. Dat had hij wel gewild kennelijk. Hier had ik in ieder geval geen rekening mee gehouden. Dit was dus nog een bron van ellende.

Hoe laat Daniël zijn misère zien? Hij gaat geluid maken. Op zich klinkt dat niet erg, toch? Punt is alleen, hij gaat kreunen, piepen, oenstra/heunt stikkie hunt/strunt roepen. En dan nog wat kreunen. En klanken roepen. En geluiden maken. En op de bank springen. Hij gilt niet echt, maar is ook niet langer dan twee seconden stil. Zonder daadwerkelijk iets duidelijks te zeggen. Is dus echt irritant achtergrondgeluid. Het is bijna te vergelijken met heel luid oorsuizen. Daar kan je je ook niet voor afsluiten.

Overprikkeld en autisme

Als een kindje heel veel kletst, noem je dat wel eens “hij/zij kletst je de oren van je hoofd”. Wel, Daniël kreunt je de oren van je hoofd. Het eerste uur gaat het nog wel (twee uur ook nog wel met moeite), maar op een gegeven moment raakt de emmer vol. En ook die van Linda. En wat gaat zij dan doen? Dan gaat ze tegen hem in. En als hij al zo gestrest is, kan hij niets hebben en gaat meteen krijsen. En dan is het leuk om een beetje te pesten. Want dan gaat hij zo leuk en hoog krijsen. En als hij krijst, raakt zij ook extra overprikkeld, dus springt zij vervolgens ook uit de band. Dus hebben we twee overprikkelde kinderen op de vrije zaterdag na een lange werkweek. Zo leuk!

Na een uur gemekker (sorry, weet even geen ander woord) ging ik even met hem zitten. Wat is er nu aan de hand? Is er iets op school gebeurd? Nee. Zijn de kinderen stout tegen je geweest? Nee. Iets met de juf? Nee. Is er iets gebeurd met je neefje en nichtje? Nee. Vond je het gek dat tante V. ineens met een vriend kwam? Hmpf. Vind je het stom dat opa en oma op pad gingen zonder jou? JA. Fijn, we hebben de oorzaak gevonden. Soms helpt dit om de angel eruit te halen. Helaas ging die vlieger deze keer niet op en ging het kreunfeest ongestoord verder.

En nee, dan weet ik niet hoe er dan verder mee om moet gaan. Knuffelen laat hij niet toe, op de rug krabbelen helpt wel een beetje, maar daar blijft het ook bij. Misschien is het een idee als mijn man en ik oordoppen gaan kopen… Uiteindelijk lukt het hem wel om te gaan spelen, dus dan keert de rust weer enigszins terug in huize Hooghuis. Maar dan zijn we wel allemaal helemaal uitgeblust van de overdaad aan geluiden. Daniël incluis. Het moeilijkste hieraan is dat hij niet bereikbaar is voor hulp. Dan huilt mijn moederhart stilletjes.

“If you can’t beat them, confuse them”

Zondag was ook erg moeilijk. We gingen fietsen naar het winkelcentrum bij ons in de buurt. Wel, Daniël had een paar maanden niet gefietst, dus dat was gillen en huilen geblazen. De fiets was te hoog. Hij wilde niet fietsen. Waarom moesten we nu altijd fietsen? Hij liep helemaal rood aan van het huilen en gillen. Deze keer lukte het me wel om hem te kalmeren, gelukkig. Toen we eenmaal fietsten ben ik hersenloos tegen hem gaan aankletsen. “Wat wil je zo meteen drinken? Warme chocomel of koude? Met slagroom of zonder? Vorige keer toen ik met Linda er was, kreeg ze naast de koude chocomel een bakje slagroom. Dus misschien doen ze dat ook wel voor jou? En als jij chocomel drinkt, neem ik koffie. Maar ja, de koffie daar is eigenlijk te sterk, dus misschien doe ik thee. En het is natuurlijk wel van belang dat ze er chocomel hebben. Als ze er geen chocomel hebben, gaan we naar een ander café. Want jij krijgt sowieso chocomel.” Et cetera. Toen ik uit gerateld was, ging hij oenstra zingen. Missie geslaagd. Zoals we thuis zeggen “if you can’t beat them, confuse them”.

Maandag ging ik dus redelijk uitgeblust naar mijn werk. Ik was dus wel een beetje bang toen ik hem ging halen van de BSO. Hij kwam volmaakt gelukkig aangehuppeld. Hij was het weekend dus weer helemaal vergeten. Als ik hem dan zo gelukkig zie, vergeet ik het ook bijna.

Carpe diem! Zoveel mogelijk genieten van de goede momenten. Die positieve energie heb je nodig voor dit soort weekenden.

[RED] Daniëlle’s artikelen worden veel gelezen. Omdat Daniëlle de privacy van haar kinderen wil waarborgen, schrijft ze onder een pseudoniem. Daardoor mist zij soms het contact met haar lezers. Ben jij één van die trouwe lezers? Dan wil ze je graag wat vragen.

Daniëlle is namelijk erg benieuwd of jij nog iets specifieks van haar leven als moeder (van onder andere een zoon met autisme) zou willen weten. Heb jij nog vragen? Ben je nieuwsgierig naar iets? Benieuwd hoe Daniëlle iets aanpakt of beleeft? Je mag je vraag stellen op Facebook en onder dit artikel. Liever persoonlijk en minder openbaar? Mail ons dan op [email protected]. Wij sturen je mail dan naar haar door.

[ssba]