14x waarom peuters verspillen. Herken je ze?

De term ‘weggooi-maatschappij’ krijgt ineens écht betekenis wanneer je (kleine) kinderen in huis hebt. Gesmeerde boterhammen belanden hier namelijk vaker in de kliko dan in de hongerige buikjes van mijn peuters. En met de hoeveelheden die wij er hiervan gebruiken, lijkt het soms alsof ik aandelen heb in billendoekjes.

Ik geef je 14 redenen waarom peuters en verspilling hand in hand gaan.

14 redenen waarom peuters en verspilling hand in hand gaan

#1 Broodkorsten die we niet lusten

Hoewel ik het als kind waarschijnlijk ook deed, snap ik er werkelijk niks van. Ik heb het ze namelijk NIET aangeleerd en toch eten mijn beide oogappels allebei hun broodkorsten consequent NIET op. Het is zelfs zo erg; als we alle broodkorsten zouden verzamelen, konden we er per week een nieuw brood van maken. De kindjes in Afrika zouden er jaloers van worden.

#2 Boterhammen met het verkeerde beleg

Dat is een dingetje hoor. Want o wee als ik in plaats van pindakaas iets anders op de boterham doe. Dan is het huis te klein en de boterham ten dode opgeschreven. Overigens kan het de volgende morgen zo maar anders zijn en is ineens de pindakaas de boosdoener van alle verspilling.

#3 Omgegooid drinken

Tuimelbekers, antilekbekers… zelfs uit het meest hermetisch afgesloten drinkgerei weten mijn peuters nog drinken te morsen. En dan niet een klein drupje, meestal gaat het drinken in grote hoeveelheden over de tafel, door de tas of op de grond. Omwille van de vochtbalans doen we dan toch maar gewoon weer braaf nieuw drinken in. En nog een keer, en nog een keer en nog…

#4 Afgerold wc papier

Ik heb inmiddels het stadium bereikt dat ik ons wc papier eerst opruim, alvorens ik mijn kroost naar de wc laat gaan. Want bij een enkel velletje wc papier blijft het nooit. Ik hoef ze maar een seconde alleen te laten en ik zie uit mijn ooghoek de afgerolde wc rollen alweer door de gang rollen.

#5 Een extra stukje vlees (of toch maar niet)

Groeispurt betekent honger! Dus wanneer de beide boys weer een eindje de lucht in schieten, wordt er smakelijk en vooral veel gegeten. Maar de peuterogen blijken in werkelijkheid toch vaak groter dan de maag. En zo blijft het extra stukje vlees vaak onopgegeten (doch half afgekauwd) liggen op het peuterbord.

#6 Een ijsje dat sneller smelt dan je kind kan eten

“Ik wil een ijh-ijse…” klinkt het op menig zomerse dag. Ik ben de moeilijkste niet. “Wel meteen opeten hè?!”, roep ik nog wanneer de ijscoman het ijsje overhandigd aan mijn peuter. Om 10 minuten later mijn peuter plakkend van het ijs aan te treffen met alleen nog een hoorntje (of een stokje) in zijn hand.

#7 Een lekker uitziend snoepje (dat in het echt toch vies tegenvalt)

In de regel is het: hoe meer kleurstoffen en geraffineerde suikers, hoe beter. Althans in de ogen van onze peuters. Al mijn verwoede pogingen om onze blagen aan het verantwoord snoepen te krijgen, ten spijt. Toch wil het wel eens dat het heerlijk uitziende suikerbommetje in het echt wat tegenvalt. En daar komen we dan natuurlijk pas achter wanneer deze uitgepakt is en half afgesabbeld. Ik denk dat dit het enige moment is, dat ik verspilling stiekem minder erg vind.

#8 Een net verschoonde volgepoepte luier

Met twee (of meer) kleine kinderen in huis, ben je al gauw grootverbruiker op het gebied van luiers. Wat het is, geen idee. Maar kleine kinderen presteren het ALTIJD om pas over te gaan op nummer 2, wanneer de luier nét verschoond is. En omdat je niet ook nog grootverbruiker wil worden van billenzalf, verschoon je deze toch maar weer.

#9 Billendoekjes

‘Ik heb er aandelen in’, zeg ik vaak gekscherend. Zo lijkt het althans, want die billendoekjes gaan er met groten getale doorheen. Wij gebruiken ze dan ook werkelijk overal voor. Uiteraard voor de alom bekende billen, handen en snoetjes (sorry, die poets ik niet meer met snoetendoekjes, want weet je wat die kosten?!). Maar ook voor het schoonmaken van de tafel, stoelen, het interieur van de auto, de hond, echt ALLES!

#10 Speelgoed dat na één dag alweer kapot is

Onze kinderen zijn verwend met een hoofdletter V. Gezegend met drie stellen opa’s en oma’s wordt onze speelgoedvoorraad met enige regelmaat aangevuld. Maar hoe ze het in vredesnaam steeds voor elkaar krijgen, meteen de meest essentiële onderdelen van het speelgoed eraf te slopen? Auto’s zonder wielen, knopjespuzzels zonder knopjes, flapjesboekjes zonder flapjes, het zijn geen uitzonderingen.

#11 Tekeningen met drie potloodstrepen

Als creamama stimuleer ik het creatief bezig zijn graag. Er wordt wat af geknutseld hier in huis. En gelukkig doet ons KDV daar nog een extra schepje bovenop. Onze koelkastdeur hangt dan ook vol met blaadjes met peuterkrabbels. Want meer dan drie potloodstrepen op een A4tje is het meestal niet. Wat een bomen moeten die creatieve uitspattingen kosten zeg?!

#12 Scheuren of onuitwasbare vlekken

Ik heb jongens… Die houden van ravotten, klimmen en hutten bouwen. Bovendien, zoals je hierboven al kon lezen, houden onze spruiten van verven en tekenen. Met regelmaat zie ik mijn kroost thuis komen met gescheurde broeken of onuitwasbare vlekken in hun kleding. Gek genoeg nooit in die goedkope broek zonder enige pasvorm of de lelijke trui die je kreeg van de buurvrouw.

#13 De wasmachine die overuren draait

Voor geen moeder is dit een geheim, schat ik. Een wasmachine is een absolute must in huis vol kleine kinderen. Die draait bij ons dan ook overuren. En zelfs dan nog is het wegwerken van die stapel was een illusie. Bij elke rotatie van de wastrommel zie ik in gedachten mijn stroomrekening oplopen.

#14 De lampen die altijd branden

Ik schreef er al eens wat over. Sinds onze peuters dromen, branden bij ons steevast iedere nacht bijna alle lampen die ons huis rijk is. Het komt ons stroomverbruik niet te goede. Maar voor je kind doe je alles. Toch?

Een beter milieu, begint na de peuterleeftijd

Wanneer je een peuter in huis hebt, puilen je kliko’s vaker wel dan niet uit. Wij hebben zelfs twee exemplaren in de peuterleeftijd. Een uitdaging voor mij, maar voor ons milieu misschien nog wel een grotere. Er wordt dus nogal wat verspild hier in huis. En hoe hard ik ook roep dat een beter milieu toch echt bij jezelf begint, bereik je bar weinig wanneer er twee grootverbruikers in je huis rondlopen die beiden een broertje dood hebben aan een beter milieu. Dus sluit ik heel even mijn ogen. Totdat onze grootverbruikers niet langer groot verbruiken, maar zelf groot genoeg zijn om te denken aan ons kostbare milieu.

(c) Can Stock Photo / ChristinLola

[ssba]