Mijn kind is bang in het donker

“Ik doe dit lichtje ook even aan hoor, mam”, deelt mijn peuter mee wanneer hij in zijn halve hoogslaper kruipt. Hij kan zelf bij zijn bedlampje. En ook die moet tegenwoordig aan blijven ‘s nachts. Ik zeg ook, want naast dat bedlampje branden er nog tig andere lampjes. Onze peuter is een beetje bang in het donker. En daardoor is ons huis ’s nachts net een vuurtoren.

Als de straat de zee was, kon elk in de storm verdwaald zeeschip het vaste land zo weer terugvinden. Ons huis is ‘s nachts namelijk zo verlicht als een vuurtoren. Alleen al op de kamer van peuterlief branden welgeteld drie nachtlampjes. Of vier eigenlijk, want sinds kort tellen we daar dus ook zijn bedlampje bij op.

Drie nachtlampjes en nog steeds bang in het donker

Neem nachtlampje één. Het is zo’n prachtig designexemplaar in de vorm van een dino. Het tovert ’s nachts een fijn, mintgroen schijnsel tevoorschijn, helemaal passend in het perfecte kinderkamerplaatje. Maar voor zoonlief is dit mintgroene schijnsel bij lange na niet voldoende.

We kochten daarom nog een lampje, een projectielampje. Je weet wel, zo’n ding dat je in het stopcontact duwt en een schreeuwend tafereeltje van kleurijke voertuigen op het plafond projecteert. Veel minder stylish, dat begrijp je. Maar gezellig dat het is ’s avonds op het plafond van de kamer van onze peuter. Echter, voldoende licht in de duisternis? Think again!

Nachtlampje drie deed zijn intrede. Designloeder als ik ben, kocht ik een strengetje cotton balls die het elke avond tot kerstavond maken in de kamer van zoonlief. Aanvankelijk was het niet eens de bedoeling ze de hele nacht te laten branden. Maar je denkt toch niet dat ik er mee wegkwam ze uit te doen wanneer zoonlief in dromenland was aangekomen?

Nog meer licht in huis

Al die lampjes, het bleek niet genoeg voor onze bange peuter. Soms is het net het verhaaltje van Kleine Beer die het ‘zo donker’ vindt in zijn berenhol. Geen lantaarn is voldoende om de angst van het kleine beertje weg te nemen. Grote beer besluit daarom de maan maar op te halen. Als dat niet voldoende licht is?

Zo haalden ook wij die spreekwoordelijke maan op voor onze zoon. Overal waar maar het licht aan kan in ons huis, is dat het nu. Op de gang beneden, op de overloop, in de speelkamer naast de kamer van zoonlief, zelfs de zolder is verlicht. De verlichting in onze straat is inmiddels overbodig geworden. Om maar even aan te geven hoe licht het is bij ons thuis ’s nachts.

Van al dat licht midden in de nacht, word ik overigens niet echt blij. Ik raak al in paniek bij het minste geringste streepje licht dat schijnt door het meest hermetisch afsluitbare, super verduisterend gordijn dat je maar kunt vinden. Wanneer ik tegenwoordig in het nachtelijk uur uit mijn bed moet, zet ik eerst mijn zonnebril op.

Monsters houden niet van licht

Maar het helpt! Onze zoon is een stuk minder bang in het donker. Want, zo heeft meneer zich laten vertellen: monsters houden niet van licht. En spoken zie je er ook een stuk minder door. Dus gaan alle lampen aan en hoor ik mijn energierekening in gedachten oplopen. Maar voor zoonlief doen we alles!

 

(c) Can Stock Photo / HaywireMedia

[ssba]