De wifi-generatie worstelt qua opvoeden met allerlei internetinvloeden

De ‘Pinterest/FB/IG/Google-moeder’ in mij heeft het niet makkelijk. Via Facebook zie ik buurkindjes hun macrobiotische linksgedraaide roggebroodpannekoeken met scharrelbacon eten. Tegelijkertijd giet ik verhit de kant en klare-soep in een kom, voed de baby en vouw de was op met m’n vrije linkerhand. En ik voel me nog schuldig ook. I blame the internet.

Via ‘Oei, ik groei’ en allerlei andere sites gericht op nerveuze eerste keer-ouders zoals ik, word je precies op de hoogte gehouden van de sprongen die je kind zou moeten maken. Die sprongen schijnen trouwens niet eens te bestaan, maar dat terzijde. Je kunt zelfs een mailwaarschuwing instellen wanneer er een sprong of mijlpaal aan zit te komen. Hoe bizar is dat? Je kijkt naar je baby, die kwijlend in de box ligt (want dat doen ze) en krijgt ineens een mailtje met ‘Nu slaapt je baby de hele nacht door’. Terwijl je met bloeddoorlopen ogen van pure uitputting op de bank zit. Ga toch weg!
Natuurlijk heeft het internet zijn goede kanten (hallo Russische filmpjes van Peppa Big op zaterdagmorgen zodat papa en mama nog éventjes kunnen slapen!) maar het opent ook de deur naar een heleboel nieuwe dingen om je extra druk over te maken.

>> LEES HIER: Iedereen kan opvoeden, echt waar!

Denk je dat oma zich zorgen maakte of de jongste (van een stuk of zes kids) wel op tijd van rug naar buik rolde? Welnee, ze riep waarschijnlijk op een gegeven moment verbaasd uit: Verhip, hij kan al lopen! Ik bedoel, in de tijd van onze oma’s kon je de kinderen gerust in de voortuin laten spelen terwijl je naar de winkel ging. De Labrador van de buren paste wel op. Of denk je dat je oma extra werkbladen schreef omdat de oudste het automatiseren van de tafels nog niet helemaal onder de knie had? Hou toch op. Ze kwam er bij het naar bed brengen achter dat de oudste al naar de middelbare school ging. Ze had geen idee wat ‘attachment parenting’ was. Laat staan dat ze een online opvoedstijlentest deed om te kijken wat voor soort moeder ze was.

De wifi-generatie

Wij zijn de eerste generatie ouders die worstelen met de invloed van het internet op onze manier van opvoeden. Die moeten beslissen wanneer hun kind een mobieltje mag, die geconfronteerd worden met alle opvoedstromen die er zijn ter wereld en die de druk voelen van alle mooie foto’s op social media.

>> LEES HIER: Hoe overleef ik mijn peuter?

En nu komt de zomervakantie er aan. En worden er allerlei activiteiten gezocht op Pinterest, zwakke lezers krijgen van de juf een zomerleesprogramma mee en je verbaast je over de zelfgeknutselde drive-in thuisbioscoop met verse popcorn op Facebook. Ik zeg, we doen er niet meer aan mee. Dit is het jaar dat onze kinderen massaal horen: ‘Nee schat, mama gaat geen drive-in bioscoop/leesprogramma/natuurspeurtocht/zomerknutselprogramma bedenken’. Laat ze maar jengelen. Laat ze zich maar vervelen. Sterker: ik vind dat een kind het recht heeft om zich te vervelen. Als je altijd vermaakt wordt, hoef je namelijk ook niks te verzinnen.
Dit wordt de zomer waarin de kinderen van Nederland kikkers vangen, gaten vallen in hun broeken, hutten en zandkastelen bouwen, stoepkrijten, hun moeder tot waanzin drijven, buiten spelen tot ze sproeten hebben en aan het einde van de zes weken vakantie uitschreeuwen: “Ik ben blij dat school weer begint. Lekker rustig!”

[ssba]