Vakantie weer onrustig #autisme 84

Onze voorjaarsvakantie is alweer achter de rug. En ik moet zeggen dat dit een relatief rustige vakantie is geweest. Het geluidsniveau is blijvend te hoog en er speelt weer van alles onduidelijks, maar ik ben eigenlijk momenteel te murw om echt te onderzoeken wat hem dwars zit. Komt wel weer. Volgende week of zo.

Het weekend voorafgaand aan de vakantie was wel bijzonder. Daniël heeft namelijk voor een grote groep gezongen. Hij heeft vier weken geoefend, en toen hij het gevoel had dat hij het lied voldoende beheerste, deed hij er niets meer aan. Dus in de laatste week heeft hij alleen de avond van tevoren op uitvoerig aandringen het lied nog één keer geoefend. En het ging (natuurlijk) perfect. Ik ben nu wel benieuwd hoe dat later gaat als hij schooltoetsen krijgt. Zal hij dan ook studeren tot hij zelf tevreden is, om daarna ook echt niets meer te doen? We gaan het meemaken.

Stiekem toch meer stress

Het lied gaf waarschijnlijk stiekem toch meer stress dan we dachten, want maandag had Daniël koorts. Dit is een variant op de oorpijn, kennelijk. Hij had uiteraard de avond voor zijn ‘optreden’ ook oorpijn. Hij was wel eerlijk genoeg om toe te geven dat de oorpijn een paar uur na het liedje als sneeuw voor de zon was verdwenen. Ik hoop dat hij zich nu ook beseft dat de oorpijn een zeer vervelende manier is om stress te voelen/uiten. Hoe dan ook, maandagmiddag was meneer weer koortsvrij, zonder paracetamol.

Ik heb een dagje met de kinderen een Pokémonuitje gedaan. Beide telefoons volledig opgeladen, twee power packs mee en ik was er helemaal klaar voor. Vier uur en 15 nieuwe Pokémon in de Pokédex later was ik helemaal kapot. De batterijen en power packs waren ook leeg, dus we konden naar huis. ’s Avonds lagen ze vroeg in bed. 😉

De kinderen zijn ook een nachtje uit logeren geweest. Ze waren bij de vriendjes die een paar weken geleden bij ons waren logeren. Daniël had niet bijster veel zin om ook te blijven slapen, maar het kwam gelukkig toch goed. Ze hebben allemaal genoten van twee leuke dagen. Groot minpunt was wel dat een ander vriendinnetje (die een paar uur kwam spelen) steeds Daniëls beer afpakte. Dan blijft de vraag zich aandienen wanneer Daniël eens leert om zichzelf te verdedigen…

Verder hebben we het dus rustig aan gedaan. Ik bedenk me net dat we deze vakantie niet naar Miniworld in Rotterdam zijn geweest. Daniël heeft er helemaal niet naar gevraagd zelfs. Aan de andere kant, we zijn er in de kerstvakantie nog geweest, dus ik vind het helemaal niet erg. Grappig, om zo even stil te staan bij een verandering in het schema.

Vakantie weer onrustig

Dus afgezien van een koortsige eerste dag hebben we een (op het oog) gemoedelijke vakantie gehad. Er speelt nog wel van alles in Daniëls lijf/gevoel. Hij blijft onrustig en dat begint ons enigszins op te breken. (Al helpt het misschien niet dat we geen schema hebben gemaakt voor deze week.) Nu zou je verwachten dat een kind van 9,5 niet meer krijsend, rood aangelopen en bibberend van ellende achter een computer zit die Duckworld niet opstart. Die niet meer keihard gaat staan gillen als zijn zusje de afstandsbediening afpakt. Of dat hij zich wel eens verweert als zijn liefste bezit (beer, uiteraard) wordt gepikt. Is het futiele hoop dat hij deze dingen leert?

Ik hoop maar dat Daniël kalmeert en dat het schoolschema voldoende steun geeft. Als dit niet gebeurt, komt hier waarschijnlijk over een paar weken weer een frustratie-van-mij-afschrijf-blog. Helpen jullie me hopen dat dit niet nodig zal zijn?

Daniëlle schrijft al meer dan een jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

visual: Sclera

[ssba]