De druk op school is zo hoog!
Er zijn een paar redenen waarom ik niet in de VS wil blijven wonen. Maar eentje steekt er met kop en schouders boven uit. Allereerst natuurlijk de onfortuinlijke presidentiële keuze. Maar eerlijk gezegd merken we daar in het dagelijks leven niet zoveel van.Dan zijn er natuurlijk nog dingetjes als liability (aansprakelijkheid) en gun control. Even een korte anekdote over het eerste.
Ik werk sinds kort op de sportschool. Afgelopen vrijdag hadden we een dame die, zoals later bleek, haar pols had gebroken. Dit staat overigens los van het feit dat ik daar sinds kort werk… Ze had nogal wat pijn, dus gaf ik haar twee aspirines. NEEN! Dat had natuurlijk niet gemogen, want als zij allergisch was geweest, had ze mij én de hele sportschool aan kunnen klagen.
Zie, ik denk niet zo. Komt niet in me op. Gewoon laten verrekken van de pijn in de toekomst. And have a nice day.
Een andere reden zou kunnen zijn dat we zo ver weg zitten van mijn familie en dat dat de reden is dat ik hier niet wil blijven. Ik moet wel zeggen dat het af en toe lastig is om ver weg van vrienden en familie te zitten. Maar het is ook heel vaak erg prettig om niet alle familie perikelen mee te hoeven maken van dichtbij. Welnu, hoor ik jullie denken, wat is dan wel dé reden?
De druk op school is zo hoog!
Ik vind de druk op de scholen echt belachelijk hoog hier. Het kan natuurlijk zo zijn dat mijn kinderen heel erg dom zijn, maar -gek genoeg- denk ik dat niet. Neem mijn oudste dochter Maud. Ze wordt volgende week 8. Ze zit hier in second grade, dat is groep 4 in Nederland als ik mij niet vergis. En gaat naar school van 8.00 tot 15.00 uur. Elke dag, behalve op maandag, dan gaat ze tot 14 uur. Elke dag wordt er verwacht dat ik na school 20 minuten met haar lees, haar spellingwoorden doorneem en dat ze drie keer per week een rekenblad maakt.
Dat komt neer op een klein uurtje huiswerk per dag. Bovenop de zeven uur die ze al op school zit en haar stinkende best doet. En dan moet ze thuis ook nog een keer. Met mij. En dat gaat niet altijd even soepel. Waarom? Het meiske is 8 jaar. Nog niet eens. Ik weet natuurlijk niet hoe het nu in Nederland is. Ik heb daar nooit gewoond met kinderen. En ben er al 12 jaar weg. Daar zijn de dingen uiteraard ook veranderd. Maar is het huiswerk ook zo veel? Of stel ik me aan en is het heel normaal? Misschien ben ik wel een gewoon een ouwe taart die vind dat vroeger alles beter was.
Bergen huiswerk
Mijn zoon Tom gaat hier naar middle school. De tussenfase na de lagere school en voor de highschool. Dat is dus stiekem gewoon de middelbare school in Nederland. Hij wisselt van lokaal en leerkracht voor de verschillende vakken, heeft een berg met huiswerk en krijgt opeens cijfers. Nou ja, hier dus eigenlijk letters. Zo verwarrend.
Hij kwam laatst thuis met een D. Moet ik helemaal gaan rekenen wat dat dan is in cijfers. Want eigenlijk is het een cijfer, maar met letters. Moet je net mij hebben. Maar dat mannetje is dus helemaal in paniek als ie geen A of A+ heeft. Ongetwijfeld is dat ook iets in zijn karakter, maar de druk op school is ook een belangrijke factor. Een ongezonde factor vind ik. Hij moet helemaal wennen aan zijn nieuwe school, nieuwe kinderen, hij moet eraan denken om zijn spullen in orde te hebben. En hij is nog maar 10. En mentaal zelfs nog iets jonger, denk ik. Het is nog maar zo’n ventje. En nu al naar de middelbare school. Dat is te snel…
Nederlandse nuchterheid
Maar ja, het is het systeem hier. En ik kan best veel, maar dat kan ik niet veranderen. Dus maak ik braaf met Maud haar huiswerk en sta ik met de box met tissues als Tom thuiskomt en alles fout is gegaan. Wat dan ook wel weer mee blijkt te vallen. Ik denk dat het wel goedkomt. Als we maar een beetje de Nederlandse nuchterheid bewaren in huis.
Een D is een prachtig cijfer en een top letter als je je best maar hebt gedaan!
Meer blogs lezen van Bettie? Klik dan hier.
Bettie Heijbroek is in 2012 vanuit Australië verhuisd naar Lake Forest, een suburb van Chicago. In het dagelijks leven zorgt ze voor Tom (10), Maud (8) en Fien (6) en beschrijft voor MoodKids het wel en wee van een Nederlands gezin in de VS.
[ssba]Auteur: Bettie Heijbroek
Bettie Heijbroek is in 2012 vanuit Australië verhuisd naar Lake Forest, een suburb van Chicago. In het dagelijks leven zorgt ze voor Tom (10), Maud (8) en Fien (6) en beschrijft voor Moodkids het wel en wee van een Nederlands gezin in de VS.