Een tweede doe je er niet even bij

1 + 1 = 3 zeggen ze altijd. En dat is ook zo bij kinderen… Een tweede kind erbij is niet twee, maar drie keer zo druk zullen ze bedoelen! Ik heb mezelf altijd gezien als een moeder van twee. En dat is me ook gegund, daar ben ik heeeeeeel blij mee.

Maar het is ook regelmatig best pittig. Hier wat zaken die ik van te horen niet had verwacht.

Tweede kind erbij doe je niet even..

# Niet meer lummelen tijdens de zwangerschap

Waar je je tijdens de eerste zwangerschap nog wel eens kon overgeven (letterlijk J) aan je vermoeidheid, kan dit bij je tweede zwangerschap niet. Je eerste kind moet namelijk vermaakt, gevoed of gewoonweg opgevoed worden. En als je kind eenmaal slaapt, moet je eigenlijk nog even de keuken schoonmaken, een paar wasjes draaien of het speelgoed opruimen. Want je huishouden is nu eenmaal zo anders dan toen mijn vriend en ik nog met zijn tweetjes waren.

Soms kun je niet anders en is het behelpen om de dag door te komen. Mijn dochter leerde in ieder geval dat mama de wc wel heel vaak van dichtbij bestudeerde en zij ontwikkelde ondertussen een liefde voor filmpjes als ik even op de bank moest liggen.

Lees ook: Het lot van het tweede kind

# Bevallen is nog steeds even heftig

Ok, dit punt zal niet voor iedereen gelden. Bij mij was de eerste bevalling lang en heftig. Mijn dochter kwam er blauw uit en heeft een week in het ziekenhuis gelegen. Iedereen zei tegen me dat het vast veel makkelijker zou gaan de tweede keer (‘er al iemand doorheen gegaan’). En zelfs de gynaecoloog zei dat de tweede bevalling voor 80% zekerheid heel anders en vooral beter zou gaan. Helaas was dit niet het geval. Uiteraard liep het zeker anders, maar de essentie was hetzelfde: zwaar, lang en het lukte niet. Het belangrijkste verschil was gelukkig wel dat mijn zoon er babyroze uitkwam!

# Je eerste kind moet zijn aandacht ineens verdelen

Gelukkig was mijn dochter meteen trots, blij en verliefd op haar broertje. Maar uiteraard is het wel even schakelen. Stel je voor: je wordt niet meteen op je wenken bediend als je honger hebt en je moet je de aandacht van papa en mama delen met een kleine baby. Die ook nog eens veel huilt en niet meer weggaat! Al het bezoek komt voor de pasgeborene, alleen als je geluk hebt krijg je ook een klein cadeautje. Logisch dat je dus wel eens vervelend en dwars doet.

foto: Pim Geerts

# Geen paar handen meer vrij

Omdat je én gebroken nachten hebt van je pasgeborene én je ook weer vroeg ‘aan’ staat voor je eerste, ben je MOE. Met hoofdletters. De omschakeling van geen naar één kind vond ik wel te doen. Je bent verliefd op je baby en vindt het ok dat je niet meer zo aan jezelf toekomt. Dat komt vanzelf weer. En daarbij: je partner kan het ook prima aan als je weer eens een avondje met vriendinnen op stap gaat. Sterker nog, ik werd ook weer verliefd op mijn vriend na de geboorte van mijn dochter. We staarden samen urenlang naar onze dochter.

Bij de tweede is daar geen tijd voor helaas. Dan is de ene bijvoorbeeld met de woedeaanvallen van de eerste bezig en de ander is de huilende baby aan het troosten. Ik beleefde onze zoon in ieder geval veel minder samen. Ook liet ik mijn vriend minder fijn alleen achter, gezien de woedeaanvallen en huilbuien.

Recent onderzoek van de Hogeschool Leiden toont ook aan dat het krijgen van een tweede kind onderschat wordt. De relatie leidt eronder en zelfs het welzijn van de ouders daalt meer dan bij de geboorte van het eerste kind. Ik heb niet meegedaan aan het onderzoek, maar ben het er wel mee eens.

Uiteraard ook positieve punten

Natuurlijk is het hebben van twee kinderen ook fantastisch. De voordelen? Je bent meestal wat relaxter bij de tweede, ze kunnen elkaar ook goed vermaken en je houdt net zoveel van de tweede als de eerste. Dát had je vooraf ook niet gedacht!

Wat vond jij leuk/zwaar/pittig/makkelijk bij de tweede? Ik ben benieuwd! Laat het ons weten op Facebook.

Lees ook: Enig kind? Dat vind ik echt zielig!

[ssba]