By 12 februari 2018 Read More →

Een onzeker kind. Met een supertip van zijn juf!

Is jouw kind onzeker? Deze tips en de hulp van de juf hebben ons ontzettend geholpen. Nicole heeft een ietwat onzeker kind. Een kind dat regelmatig twijfelt aan zijn eigen kunnen, terwijl zij als ouders zien dat hij het al kan. In een gesprek met de juf kwam zij met een briljante oplossing.

Zo lang als ik me kan herinneren heeft Job moeite met nieuwe dingen. Moeite is misschien niet helemaal het juiste woord. Hij belemmert zichzelf eigenlijk, omdat hij bij voorbaat denkt dat hij het (nog) niet kan.

Als peuter liep hij pas bij 20 maanden zijn eerste stapjes los. Binnen een week rende hij. Weken hebben we naast zijn fietsje zonder zijwieltjes gelopen. We mochten hem niet loslaten. Zowel Dennis als ik hadden het idee dat hij allang zelfstandig kon fietsen. Maar Job was er duidelijk niet aan toe. Dennis was er op een gegeven moment klaar mee. En liet hem los. Job fietste zelfstandig weg en was apetrots.

Jezelf kunnen zijn

Ik was echt een beetje boos op Dennis. Ik geloof in het volgen van het tempo van het kind. Het voelde nu voor mij alsof we hem onder druk zetten. Wat maakte het nu uit als hij nog wat langer (letterlijk) onze houvast nodig had. Dennis was het niet met me eens en vond dat we hem moesten stimuleren. Hij kon het al!

Ik vind het enorm belangrijk dat Job beseft dat hij zichzelf kan zijn én veilig is. Dennis wil dat natuurlijk ook, maar vindt ook dat we hem moeten stimuleren om uit zijn comfortzone te treden. Dat zie ik ook en erken ik ook. Maar nog steeds vind ik het een lastig iets.

Onzeker kind herkennen

Andere mensen kunnen zich dit gedrag bij Job nauwelijks voorstellen. Job is heel extravert, enthousiast en staat vaak vooraan als er iets gedaan moet worden. Maar wij zien ook dat jongetje dat snikkend in zijn bed ligt, omdat “hij de slechtste van de klas met taal is”.

Ik kan Jobs gedrag plaatsen, omdat ik het herken. Ook ik sta vaak vooraan, heb een mening en laat die horen, maar ook ik ben met tijd en wijle enorm onzeker. Kan ik het wel? Zit de wereld wel op mij te wachten? Is mijn artikel wel leuk genoeg? Et cetera… Als ik mijn onzekerheid bespreek met anderen kijken ze me vaak vreemd aan. Jij? Onzeker?

Voor mijn onzekerheid is in het verleden weinig oog geweest. Er werd altijd meer nadruk op mijn drukke aanwezige gedrag gelegd. Zo kreeg ik op de havo tijdens de diploma-uitreiking een papegaai in het kader van ‘lawaaipapegaai’. Wist die beste man veel dat ik de halve examenklas slapeloze nachten had gehad van alle stress en onzekerheid. Ook over Job krijgen we regelmatig te horen dat hij ‘lekker aanwezig is’. Maar dat komt omdat we ons regelmatig ‘overschreeuwen’. Een grote mond, maar een oh zo klein hartje.

Hoe pakken we dit aan?

Ik heb dit vaak én veel met Dennis besproken. Vorig jaar aan het begin groep 5 werd de onzekerheid Job opnieuw teveel en waren er weer regelmatig tranen tijdens ons naar bed gaan ritueel. Dennis en ik vonden allebei dat er nu echt wat moest gebeuren. We hebben een gesprek gehad met zijn juf. Zij had al wat hierover vernomen van de vorige juf en herkende het gedrag ook. Wij hebben haar eigenlijk de vraag gesteld: wil je ons helpen om Job zelfvertrouwen te geven? Kunnen we op school én thuis samen de handen ineenslaan, zodat Job (weer) in zichzelf gelooft?

Dennis en ik waren inmiddels al zover dat we bespraken of het niet beter was of hij een jaar zou doubleren. Wellicht gaf hem dat wat meer rust. Hij zou dan ook in een ‘normale’ klasgrootte komen (in plaats van in een klas van 8 kinderen), waardoor misschien er minder focus op zijn schoolresultaten zou komen. Je bent er dan toch één van de 30. Het allerbelangrijkste voor hem vonden (en vinden) wij dat hij weer blij met zichzelf zou worden. Weer lekker in zijn vel zou komen te zitten. De juf was over het doubleren niet enthousiast en vond het te vroeg om daar nu al een beslissing over te nemen. Ze gaf aan dat ze even over onze vraag na wilde denken. Job nog meer wilde observeren en er binnen twee weken bij ons op terug zou komen.

Hulde en lof voor Jobs juf

En dat deed ze. En hoe! Ze bedacht een ‘complimentenboek’. Job benoemde Donald Duck als zijn favoriete onderwerp. En zij maakte daar een complimentenboek van. Dat complimentenboek belandde op haar bureau. Ze vertelde hem dat elke keer als hij bedacht ‘hé, dat kan ik goed’ hij naar haar bureau mocht lopen en het op mocht schrijven. In het begin schreef hij dingen op als ‘ik kan hard rennen’ of ‘ik kan goed voetballen’. Juf Annemieke schreef ook met enige regelmaat dingen in zijn boek. Dingen als ‘wat fijn dat je zo goed meehelpt’ of ‘wat heb je goed geluisterd’.

Nicole heeft een ietwat onzeker kind. Een kind dat regelmatig twijfelt aan zijn eigen kunnen, terwijl zij als ouders zien dat hij het al kan. In een gesprek met de juf kwam zij met een briljante oplossing. Het complimentenboek, die ze zelf voor hem maakte.

Job vertelde daar thuis over. En meldde vervolgens ook waarom de juf dat had opgeschreven. Gedurende het schooljaar veranderde zijn kijk. Langzaam slopen er dingen in als ‘Jasper zegt dat ik zo netjes schrijf’. De juf sprong daar vaak op in en schreef eronder ‘ dat vind ik ook’. Of ‘wat goed gezien’. Ook thuis stimuleerden we complimenten. Met behulp van het boekje ‘Slaapklets‘ van uitgeverij Gezinnig bespraken we eerst wat hij vond wat die dag goed was gegaan en elke avond gaven we hem ook een compliment.

Wall of fame

Aan het eind van groep 5 stond Job echt steviger in zijn schoenen. Bij het afsluitende oudergesprek net voor de zomervakantie gaf de juf hem een poster mee ’the wall of Job’. Daar moest Job elke week een compliment aan zichzelf opschrijven. Ook adviseerde ze ons regelmatig het complimentenboek uit de klas met hem door te nemen. Job hing zijn poster trots in zijn kamer op en schreef er in de zomervakantie elke week wat op. Het complimentenboek is een prachtige herinnering aan de groei die Job vorige jaar doormaakte. We bladeren het nog regelmatig door.

We zijn juf Annemieke nog steeds zo dankbaar voor de tijd en energie die zij hierin heeft gestoken. Als cadeautje gaven we haar daarom aan het eind van het schooljaar ook een wall of fame. Maar dan over haar, complimenten bedacht en geschreven door Job. We zijn zo trots op de ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt. En nog steeds doormaakt. Want we werken hier gewoon keihard aan door. Onze lieve, kleine, grote man! <3

Ik deel ons persoonlijke verhaal, omdat ik hoop dat jij er ook wat aan hebt. Is jouw kind ook onzeker, dan is dit wellicht ook een manier die jouw kind kan helpen. Probeer het uit zou ik zeggen.

Bewaar dit bericht op Pinterest

Is jouw kind onzeker? Deze tips en de hulp van de juf hebben ons ontzettend geholpen. Nicole heeft een ietwat onzeker kind. Een kind dat regelmatig twijfelt aan zijn eigen kunnen, terwijl zij als ouders zien dat hij het al kan. In een gesprek met de juf kwam zij met een briljante oplossing.

[ssba]

Comments are closed.

Posted in: Opvoeden

Auteur:

Nicole is eigenaar van MoodKids, getrouwd met Dennis en moeder van zoon Job (2008). Na een korte carrière als juf en bij verschillende uitgeverijen te hebben gewerkt, is ze gestart met MoodKids. Daarnaast heeft ze samen met Dennis een marketingcommunicatiebureau.