Mijn kind heeft een ochtendhumeur… En ik ook!

Ik begrijp er soms werkelijk helemaal niks van, die peuters. Ze lijken echt van een andere planeet te komen. Peuter en ik liggen dan ook nogal eens in de clinch met elkaar. Vooral ’s ochtends.

‘Ikke wil niet’ is momenteel de meest gehoorde uitspraak bij ons thuis. Helemaal ’s morgens. Of het nu het brood is dat in teveel stukjes is gesneden. Of de pindakaas die niet evenredig over de boterham is uitgesmeerd. Op de een of andere manier kan ik het maar niet goed doen in de ogen van mijn peuter.

Discussies over pindakaas

Het begint meestal nog wel ok. Mijn vraag met wat wil je op je brood wordt braaf beantwoord met: “pindakaas mam”. So far, so good. Maar eenmaal voor zijn neus wordt de gesmeerde boterham vaker wel dan niet radicaal door peuter afgekeurd.

Met een beetje geluk blijft het hierbij. In het ergste geval vliegen de broodkorsten je om de oren. En niet alleen om die van mij. Broertjelief treft regelmatig het afgedankte brood van grote broer aan op zijn bord. Nee, gezellig gaat het er meestal niet aan toe bij ons aan tafel.

 

Hele discussies worden tot op het bot uitgediscusieerd op de vroege morgen. “Ik wil geen pinda-ka-haas”, omdat meneer zich toevallig heeft bedacht. Of: “mijn broodje is stu-huk”, wanneer ik per ongeluk de gesmeerde boterham in stukjes heb gesneden en dit NIET de bedoeling was. Sorry, gisteren was dit het nog wel…

Elke morgen sta ik op en neem ik mij voor de discussie dit keer uit de weg te gaan. Mijn peuter gewoon eens zijn zin te geven, even geen drama. Maar dan steekt de moraalridder in mij de kop op en vind ik het klaarblijkelijk toch weer nodig mijn zoon standjes te geven. By, bye sfeer.

Ik heb een ochtendhumeur en mijn kind ook

Wat ik ook doe, het is vrijwel nooit goed in de ogen van peuterlief. En weet je hoe dat komt? ’s Morgens ben ik niet de meest gezelligste persoon. Ik gok dat mijn peuter met ditzelfde gen toebedeeld is. Beiden kampen we namelijk met een ochtendhumeur van heb ik jou daar.

Voordat ik moeder was, had ik liever dat je helemaal niet tegen mij praatte op het vroege ochtenduur. Nu ik moeder ben is ‘niet’ praten in de ochtend niet echt een optie. Die discussies zullen dus voorlopig nog wel even stand houden, vrees ik. Tenzij…

Geen drama meer, maar rust!

Tenzij ik dus vanaf morgen mij niet alleen voorneem de discussie uit de weg te gaan, maar het ook écht doe. Een keer niet de moraalridder uithangen, maar mijn zoon gewoon zijn zin geven. Zijn boterham met pindakaas opnieuw smeren, als hij dat wil. Even geen drama, maar rust aan tafel. En wat maakt het ook eigenlijk uit? Want gaat een beetje gezelligheid, niet boven wat nu wel en niet hoort? Toch?

> Lees ook: Dat aankleden in de ochtend! Gek word ik ervan!

(c) Can Stock Photo / PhotoEuphoria

[ssba]