Fietser-De-Voorste: omdat fietsende kinderen soms best gevaarlijk kunnen zijn

Leuk hoor, kinderen die zelf kunnen fietsen. Maar sinds die grotere wielen van onze inmiddels bijna 8-jarige zoon écht vaart maken, is er bijna geen land meer met hem te bezeilen.

Haantje-de-voorste

En dan heb ik het nog eens over die tic die hij heeft om zijn hippe matblauwe fiets – met houten kratje – achterstevoren in de garage en in het fietsenhok op school te zetten. Achteruit inparkeren, met maar één doel: snel gas geven, snel weg racen.

Want dát is wat mij betreft wél een dingetje. Meneertje Haantje-De-Voorste a.k.a. Fietser-De-Voorste, wil namelijk A.L.T.I.J.D. en immer voorop rijden. Wil steeds de eerste zijn die ergens aankomt. Trekt daarbij verbeten aan zijn stuur, slingert over de weg, snijdt vader en moeder stelselmatig af, laat dat krakende crankstel bijna bezeten rondzwiepen, plaatst zijn totale gewicht op de pedalen. Gevalletje ‘Mollema De Tweede’, zeg maar.

Altijd de eerste

Groot nadeel echter? Hij wil zó graag de eerste zijn, dat de rest van het verkeer hem maar zeer matig interesseert.

* Pas op!
* Kijk Uit!
* Doe voorzichtig!
* Blijf rechts rijden!
* Kleine bocht maken!
* Nee, neem die bocht nóg kleiner!
* Sturen!
* Toen dan!
* Pas op!
* Kijk uit!
…

Schreeuwketting

Ik rijg mijn belerende opmerkingen als een corrigerende schreeuwketting aan elkaar, maar er verandert niets. Al maanden niet. Waar die passievolle gedrevenheid door komt? Nou, in ieder geval niet door zijn vader. Dit weet tijdens de mountainbike-ritjes namelijk maar al te goed dat hij het sowieso nooit van zijn übersportieve, supergespierde en vakkundig afgetrainde fietsmaat wint. Sterker: het lukt deze vader praktisch nooit om het ritje zonder vallen te volbrengen. Acht, denk ik dan troostend over mijn eigen gebrek, vallen: daar weet Mollema ook het nodige van…

Sleutelhangers

Natuurlijk is fietsen met een bijna 8-jarige ook heel grappig. Het feit dat hij links en rechts nog steeds lastig kan onderscheiden (net zoals zijn moeder), zorgt bijvoorbeeld al voor hilarische situaties. En dat extra rondje op de parkeerplaats voordat hij onze garage in sjeest, is werkelijk aandoenlijk. Hij belt naar iedereen en verder is het prachtig dat het nieuwe slot en de bijhorende (reserve)sleutel zijn ‘allermooiste cadeau ooit’ zijn. Meteen zocht hij voor beide sleutels trouwens een tweetal sleutelhangers uit. Die rinkelende trofeeën worden sindsdien dagelijks afgewisseld. En zijn daardoor uiteraard al meerdere malen kwijtgeraakt. Tja, waar heb je anders een reservesleutel voor?

Altijd de laatste

Toch zijn wij onlangs op een punt gekomen om de beide sleutelbossen maar eens een tijdje op te bergen. Want wanneer hij Fietser-De-Voorste speelt, dan kán het nog wel eens mis gaan. Met alle gevolgen van dien. In zo’n geval, denk ik er over om voor de mountainbike zo’n exclusief karretje te kopen waarin ik hem voor altijd veilig van a naar b ga vervoeren. Zodat hij A.L.T.I.J.D. de láátste is die ergens aankomt. Haha! Dát zal deze Fietser-De-Voorste leren!

Heb jij ook een grappige verhaal?
Ook een grappig verhaal over (leren) fietsen met je kind? Deel het met ons via [email protected]. En wie weet lees jij jouw verhaal binnenkort op Moodkids.  Reageren? Dat kan hier.

[ssba]