Ik ga met mijn broertje trouwen!

Toen ik zwanger was van mijn tweede, zag ik stiekem twee meisjes voor me die samen moedertje spelen en koekjes bakken. Natuurlijk weet ik dat twee dochters geen garantie is voor alleen maar lieve vrede in huis, maar als zwangere heb je dat relativeringsvermogen niet… En toen kreeg ik een jongen! Zou dat wel goed gaan, een meisje en jongen die ook nog bij elkaar op een kamer slapen? Zeker weten!

Er verandert nogal wat in het leven van een eerste bij de geboorte van de tweede. Er zijn blogs vol geschreven over peuters die jaloers zijn op hun kleine broer of zus. En dat is ook niet zo vreemd. Kleine kindjes die net hun eigen wil aan het ontdekken zijn, onzeker worden van al die gevoelens, krijgen ineens minder aandacht. Eng!

Mijn dochter vond baby’s niet interessant, maar wilde de eerste dag meteen patatjes voeren aan haar broertje, ‘want dat lust hij’. Natuurlijk had ze wel wat problemen met de drukte van het kraambezoek en de aandacht voor haar broertje. Gelukkig zijn er altijd mensen die een kleinigheidje voor haar meenamen. Terwijl ik dat vooraf altijd zo’n onzin vond, het eerste kind moet daar maar mee om leren gaan….weer iets waar je niet over moet oordelen voordat je zelf kinderen hebt.

Lees ook: broer-zus ’the battle’

Twee handen op één buik
Inmiddels is mijn dochter letterlijk ziek van heimwee als haar broertje een nachtje weg is en zorgt ze goed voor hem. Bijna te, het is net een tweede moeder! Mijn zoontje is enthousiaster om haar te zien bij het ophalen bij het kinderdagverblijf dan ons en zijn eerste woordje was ook ‘Joë’, een vrije vertaling van Zoë. En hoe klein ze ook zijn, ze halen nu al samen kattenkwaad uit en troosten elkaar als ze verdrietig zijn. Heel schattig.

foto: Pim Geerts

Ik weet ook dat dit niet voor eeuwig zo hoeft te zijn. Maar ik hoop er wel op. Wat kun je doen om een goede band tussen broers en zussen te stimuleren? Ik heb wat tips die mij nuttig lijken verzameld.

Tips om broer-zus band te stimuleren

# Misbruik de verschillen tussen je kinderen niet: zinnen als ‘je broertje eet wel’ of ‘kijk eens hoe goed xx dat kan!’ Hiermee creëer je onbewust een soort concurrentiestrijd. Koester de verschillend, verschil mag er zijn! En is er in de rest van de wereld ook.

# Benoem de familieband regelmatig : volgens mij las ik dat op de opvoedkalender van Eva Bronsveld. Daarmee benadruk je dat je een speciale band hebt. Mijn dochter heeft deze tip iets te letterlijk opgevat en heeft het alleen nog maar over mijn broertje, niet zijn naam ?.

# Laat de oudste helpen: uiteraard moet het geen verplichting worden, maar je oudste vindt het ook leuk dat hij of zij kan helpen. Wees niet teleurgesteld als je kind nee zeg als je hem iets vraagt. Kindjes zijn nog erg egoïstisch. Mijn dochter wilde vooral onmogelijke dingen doen: met 2,5 wilde ze hem de trap op dragen én alleen poepluiers verschonen.

# Verdeel je aandacht gelijk en doe ook dingen met elk kind apart. Persoonlijk vind ik dit een moeilijke. Als je ene kind bijvoorbeeld altijd vrolijk is en zich goed vermaakt en de ander juist veel aandacht opeist.

# Benoem de gevoelens van je kind: soms begrijpt een kind zijn eigen reactie niet. Door het te benoemen en er begrip voor te hebben, weet je kindje dat het erbij hoort. Het is juist erg goed om gevoelens van boosheid of jaloezie te leren herkennen en met elkaar te laten ‘uitvechten’.

Nu maar hopen dat ze deze speciale band altijd houden, maar ik moet ergens nog maar uitleggen dat trouwen niet zo’n goed idee is!

 

Bron: www.opvoeden.nl, www.opvoedadvies.nl en de Opvoedkalender van Eva Bronsveld

[ssba]