Structuur, structuur, structuur: zelfs met eten #autisme 111

Inmiddels is het al bijna eind december. We zijn er bijna. Na de Sinterklaastijd komt het eind van het jaar alweer dichtbij. Dat betekent dat Daniël afscheid moet nemen van 2017. En dat is wederom ingewikkeld. Vorig jaar was dit ook al een issue en hoopte ik nog dat dat zou slijten. Helaas.

Wat betekent dit voor ons dagelijkse leven? Meneer is ernstig gestrest en maakt de hele tijd kabaal en geluid. Het nieuwste modewoord is ‘techlab’. Ik heb werkelijk geen flauw idee waar hij deze term vandaan heeft gehaald, maar het zal wel. Er is nu wel een ander mysterie opgelost. Ik weet namelijk twee definities van ‘uggy’! De opties zijn (1) pizza met pannenkoekendeeg of (2) pannenkoek met pizzadeeg. Ook wel passend binnen Daniëls ‘kooklab’, waarbij hij smaken combineert bij wijze van experiment. Met Daniëls kooklab hebben we ook al kennis gemaakt met de overheerlijke combinatie van tonijnsalade en pure hagelslag.

Structuur, structuur, structuur: zelfs met eten

Afgezien van de lol die Daniël heeft met zijn kooklab, is het een redelijk stressvolle situatie in huize Hooghuis. De bestaande structuur is nu onwijs belangrijk en als er van iets kleins wordt afgeweken, geeft dat groot verdriet en daarmee ook kabaal. Bijvoorbeeld, we hebben een redelijk stabiel menu. Een tijd aten we altijd op dinsdag zalm met röstirondjes, en er was ook een periode dat we op maandag mie aten. Nu bevat het standaardstramien pasta met tomatensaus op maandag. Hierbij eet Daniël een pakje opgewarmde gezeefde tomaten. Mijn man en ik gruwelen ervan en smullen van een eigengemaakte saus.

Mijn man en ik hebben een vaste ‘dateavond’ waarbij de oppas komt en wij even een pizza of iets anders kleins eten. Dan hebben we een avondje ‘vrij’ en kunnen we even echt praten en komen we rustig thuis. Als de oppas er is, eten ze boterhammen. Dat is al jaren zo en vinden ze prima. Nog een item op ons vaste menu is onze ‘bijzonderetenzondag’. We waren het beu dat (voornamelijk) Linda iedere week zat te zeuren om pannenkoeken, poffertjes, pizza, uit eten, enzovoorts. Dus hebben we een afspraak gemaakt dat we de ene week op zondag iets bijzonders eten en de andere week een normaal menu hebben. We hebben ook een melding in onze agenda, zodat er geen onduidelijkheid over kan ontstaan.

Bijzonderetenzondag

Dus, afgelopen week was weer een bijzonderetenzondag en had ik pannenkoeken gemaakt. Er was veel over, dus hebben de kinderen maandag de overgebleven pannenkoeken gegeten. De andere dagen van de week was er ook geen tijd voor pasta met tomatensaus. De oppas kwam deze week op donderdag, dus dan zou hij boterhammen krijgen. Daniël werd ineens erg onrustig en diep ongelukkig. Wat blijkt, hij bedacht zich dat hij dan de hele week geen pasta zou hebben gehad. Dat is een onoverkoombaar probleem, natuurlijk. Dus ik heb wat pasta voor hem gekookt en was meneer weer gelukkig. Linda heeft wel gewoon boterhammen gegeten. Zij is sowieso niet zo’n fan van pasta, dus zij vond dit allang best.

De versterkte hang naar structuur uit zich ook op andere gebieden. Zijn knuffelberen hebben bijvoorbeeld ook weer een grotere rol in zijn dag. Hij gebruikt steeds een kinderachtig stemmetje en doet alsof zijn beren (baby’s) praten. En uiteraard knalt het vaker met zijn zus. Dus al met al is het niet ’the most wonderful time of the year’ hier, helaas. Nog een paar weken en dan deze periode weer voorbij.

Daniëlle schrijft al meer dan twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

(c) Can Stock Photo / iCreative3D

[ssba]