By 28 november 2017 Read More →

Met 10 jaar nog Sintstress… #autisme 108

Inmiddels kent Daniël de waarheid over Sinterklaas. Dit hebben we hem verteld, toen hij steeds erg gestrest werd van het sinterklaasgebeuren. Hoe dan ook, hij is sinds een paar jaar geheel op de hoogte van de fantasie die Sinterklaas is.

Hoe kan het dan dat hij zo onrustig is? Ja, hij had net herfstvakantie gehad, zwemles klaar (hierover later meer), waarom is er dan zo’n onrust en continue overdaad van geluid/herrie? Ik snapte het echt even niet. De kinderen mogen twee keer per week hun schoen zetten. Zaterdagavond krijgen ze een snoepje en woensdagavond krijgen ze een klein cadeautje. Dus, na de intocht mocht hij zijn schoen zetten. Hij zette braaf zijn schoen bij de voordeur, zong een liedje (“zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan. Hij drukt op een knopje en vliegt naar de maan…”) en ging de kamer weer in.

Daniël kent de waarheid over Sinterklaas. Bewust destijds, omdat hij zo'n sintstress had. Nu is hij 10, kent hij de waarheid en heeft hij nog stress.

 

Om vervolgens heel veel onrust en geluid te produceren. Op een gegeven moment bedacht ik me dat het wellicht wél door Sinterklaas komt. Dus ik stelde voor dat hij alvast het snoepje (chocoladesint gevuld met smarties) in zijn schoen zou doen. Wel, dat wilde hij wel. Ik heb een filmpje gemaakt van het schoen vullen. Hij stopte zijn chocolaatje in zijn schoen en zong “dank u sinterklaasje”. Ik wees hem er op dat hij ook de banaan uit zijn schoen moest halen, want die was toch opgegeten door het paard? Dit deed hij en vroeg “vond je de banaan niet lekker, Amerigo?” Toen ik daarna doorvroeg over hoe de banaan dan uit de schoen is gekomen , zei hij “nou, Sinterklaas is langs geweest en heeft de banaan meegenomen.” En zo keuvelden we wat verder over hoe Sinterklaas was langs geweest. Hij blijft er dus een beetje ambigu over. Ik weet dus niet wat wijsheid is, qua communicatie over Sinterklaas. Enerzijds weet hij echt dat sinterklaas niet bestaat, anderzijds kreeg hij toch stress van het schoenzetten. Misschien moet ik maar niets meer zeggen over dat Sinterklaas iets gedaan heeft…

Cadeau- en sintstress

Hij was ook vergeten welke cadeaus hij in zijn schoen zou krijgen. Dat gaf hem ook weer stress, dus dat heb ik hem maar weer verteld. (Donald Duckbroodtrommeltje en Donald Duck scheurkalender.) Daar kalmeerde hij wel weer van. Hij is na de eerste keer schoen zetten wel weer wat rustiger, gelukkig. Maar nog steeds maakt hij veel lawaai en zwaait hij met zijn beren. Op minder goede momenten ben ik bang dat het nog heel lang duurt voordat hij echt stil kan zijn in tijden van onrust.

Ander, iets onwaarschijnlijker scenario, is dat hij daadwerkelijk tot rust komt. Maar ja, nog een paar weken weer vakantie en dan gaat hij weer op kamp. En na de vakantie zijn er weer de cito-toetsen. En daarna gaat de school weer terug verhuizen naar de vroegere locatie. Het houdt niet op, niet vanzelf. Eerst maar eens het Sinterklaas-seizoen overleven…

Daniëlle schrijft al meer dan twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.


(c) Can Stock Photo / digifun

[ssba]

Comments are closed.

Auteur:

Daniëlle Hooghuis is moeder van twee kinderen (zoon augustus 2007, dochter januari 2010). Haar zoon is autistisch, lees meer..