By 8 november 2016 Read More →

Oogcontact! Hij kijkt me aan! #autisme 70

Ja, je leest het goed. Als Daniël me iets vertelt, kijkt hij me in mijn ogen. Ik weet niet wat me overkomt, zo gaaf! En hij heeft zo’n zachte, lieve, blik. Ik ben helemaal in de wolken.

Het stomme is dat ik nu zelf de neiging heb om weg te kijken. Het past niet in mijn wereldbeeld dat ik oogcontact heb met mijn kind. Is erg wennen, dus. Maar zo enorm fijn! Mijn vader zegt al tijden dat Daniël hem wel aankijkt als ze samen kletsen. Dus daar ging ik op letten, en inderdaad, Daniël maakt tijdens hun gesprekken een aantal keer oogcontact.

Daniëlle's zoon met autisme maakte nooit oogcontact. Maar nu wel en zo maar ineens! Je begrijpt wel dat ze als moeder nu enorm trots is.

Oogcontact, gewoon vanzelf

En nu doet hij dat dus min of meer de hele tijd! Ik vind het zo enorm super en knap. Weer een ontwikkeling die helemaal vanzelf is gegaan. Ook dit ging helemaal op zijn eigen tempo en op zijn eigen manier. Ik had dit echt niet verwacht. Eén van de stereotype aspecten van autisme is toch dat autistische kinderen/mensen geen oogcontact maken. Dus ik ging ervan uit dat hij altijd tegen de muren (en deur / plafond / tv / … ) zou praten als we in gesprek zijn.

Sinterklaas

Verder zeg ik dit niet hardop en durf ik het nauwelijks te denken, maar vooralsnog gaat de aanloop naar Sinterklaas erg voorspoedig. Hij weet heel goed dat Sinterklaas een groot spel is, en dat wij de cadeaus voor hem kopen. Hij roept ook bij heel veel dingen dat hij het wel voor pakjesavond zou willen hebben. Hij benoemt zoveel dingen dat hij zelf ook wel beseft dat hij niet alles krijgt. En toch blijft hij er rustig onder. Ik ben er nog niet helemaal achter waar deze rust nu vandaan komt. (Ja, iedere dag is op een gegeven moment wel de stomste dag van zijn leven en zijn zusje is stom, stout en vervelend en moet verhuizen naar de maan, maar dat terzijde.) Tussen de boze buien door is hij erg tevreden nu. En heeft hij geleerd om mensen aan te kijken als je een gesprek met iemand voert. Zó knap!

Samenvattend: dit is een blogje van een hele, hele, hele trotse moeder!

Daniëlle schrijft wekelijks voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

[ssba]

Comments are closed.

Auteur:

Daniëlle Hooghuis is moeder van twee kinderen (zoon augustus 2007, dochter januari 2010). Haar zoon is autistisch, lees meer..