By 20 september 2016 Read More →

Leren over autisme, het einde #autisme 63

Inmiddels een paar weken geleden waren we voor een nieuwe afspraak bij de mensen van de psycho-educatie (waarbij Daniël leert over zijn autisme). De reis ernaartoe was deze keer een stuk rustiger. Nu ook weer chocomel getapt uit het apparaat en in het speelhuisje gespeeld. Toen Daniël werd opgehaald, ging hij gewillig mee.

De psycholoog besprak wel met me dat ze een iets andere insteek wilde doen. Ze wilde het programma wat inkorten. Ze schatte in dat Daniëls aandachtsspanne niet groot genoeg was om er een heel lang verhaal van te maken. Ik vond haar aanbevelingen logisch klinken, dus ja, maak het programma maar wat kleiner. Zij is de professional, dus daar vertrouw ik dan op.

Ik wil niet leren over autisme

Na een tijdje kwamen ze weer naar beneden. Daniël had weer niet meegewerkt. Dus ik kroop ook maar weer in het speelhuisje. (Ik krijg er straks nog handigheid in als ik niet oppas 😀 ) En wederom zat daar een kreunende, oververhitte Daniël in het huisje. Hij zei dat hij het stom vond dat hij weer daar was. Want dat was alleen omdat wij (mijn man en ik) dat wilden. Hij hoefde het helemaal niet te weten van zijn autisme.

“Waarom dan niet?” vroeg ik hem.
“Het is goed zo. Ik hoef het niet te weten.”
“Wil je niet leren over je autisme?”
“Nee.”

Daniëlle's zoon met autisme volgt psycho-educatie, waarbij hij gaat leren over autisme. Maar daar vindt Daniel zelf ook wat van. Mooi lesje voor de ouders. ;)

Volstrekt tevreden

En hier ging ik met een aantal vragen nog verder op in, en de conclusie was: “ik ben ik, en ik ben prima zoals ik ben. Ik hoef niets extra’s te leren over mezelf.”
Oftewel, hij is volstrekt tevreden met zijn leven zoals dat nu is. En dat had hij ook gezegd tegen mijn man toen hij Daniël vertelde over de psycho-educatie.

Leerpuntje voor ons

Leerpuntje voor ons: beter luisteren naar wat de kinderen zeggen. Als hij ergens geen behoefte aan heeft, moeten we dat (indien mogelijk) dus volledig respecteren. Ze doen niet meer klakkeloos wat we van ze vragen. Heel fijn, natuurlijk! Ze worden op hun eigen tempo steeds zelfstandiger. Kleine kindjes worden groot.

Meer lezen over Daniëlle’s leven?

Daniëlle schrijft al meer dan een jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

[ssba]

Comments are closed.

Auteur:

Daniëlle Hooghuis is moeder van twee kinderen (zoon augustus 2007, dochter januari 2010). Haar zoon is autistisch, lees meer..