Letterlijke anekdotes van onze zoon | #autisme 7

In het algemeen nemen autistische mensen zinnen letterlijk en gaat beeldspraak volledig langs ze heen. Dit geldt ook voor onze zoon. Meestal reageert hij niet en droomt hij verder in zijn eigen wereldje. Maar sinds ongeveer een half jaar reageert hij soms verrassend op iets dat overduidelijk nergens op lijkt te slaan. Dan kijkt hij je aan en zegt: “Dat is een grapje, hè? Haha!” Als iemand zegt ‘ik sta erop’, wordt toch even gecontroleerd waar die persoon dan op staat. Hieronder een aantal andere voorbeelden uit de praktijk.

Uitspraken van onze autistische zoon

We hebben in de loop van de tijd leuke anekdotes verzameld. Ik wil hier een paar met jullie delen. Toen hij 2,5 jaar was, had hij veel plezier in legpuzzels. Hij kreeg er snel handigheid in en was er uren zoet mee. Bij een beginnende zoektocht in puzzelland kwam hij een blokje tegen dat ondersteboven lag. Hij was dus op zoek naar het plaatje. Mijn man wilde hem helpen en zei ‘dan moet je het even omdraaien’. Waarop onze zoon een rondje om zijn as draaide en beteuterd keek dat het plaatje niet tevoorschijn was gekomen.
Een andere anekdote waarbij onze zoon een vriendelijke opmerking letterlijk oppakte. Hij was in een winkel met zijn oma, waar ze een vriendin van mijn schoonmoeder tegenkwamen. Onze zoon maakte een opmerking dat hij nieuwe schoenen had. Die mevrouw vroeg hem of zijn schoenen lekker zaten. “Nee, ze staan.”

>> LEES OOK: de overige artikelen over leven met autisme

Laatst zaten we in de auto en maakten de kinderen ruzie over de volgorde van instappen. Ze begonnen elkaar diverse verwensingen naar het hoofd te slingeren. Dat ze ‘elkaars vriendjes niet meer waren’, dat de ander maar ‘naar een ander huis moest verhuizen’, dat soort zaken. Toen kwam het moment dat onze zoon in zijn woede tegen zijn zusje riep dat ze maar op het IJ moest gaan wonen. Dit gooide zij net zo hard weer naar hem terug. Die zag hij niet aankomen en raakte een beetje in paniek. “Oh nee! Dat kan helemaal niet! Op het IJ is het heel gevaarlijk! Daar varen veerboten en zo!”

Als laatste nog eentje uit de oude doos. Tijdens z’n kleutertijd was de insteek op de school van onze zoon dat je halverwege het jaar al kon doorstromen als je daar al klaar voor was. Zo kreeg iedereen onderwijs op zijn eigen niveau. Er waren twee kindjes (T en M) doorgegaan naar de volgende klas. We kregen een verjaardagsuitnodiging van een klasgenootje (J). We zagen dit briefje en vroegen of J een kindje uit zijn klas was. Waarop onze zoon antwoordde: “Nee, J is een kindje IN mijn klas. T en M zijn kindjes UIT mijn klas.”

[ssba]