Jaaaa! Hij heeft zwemdiploma A! #autisme 110

Ja! Hoera! Victorie! Hoezee! De vlag mag uit! Het wonder is geschied! Daniël heeft zijn A-(zwem)diploma. Na 6 jaar ploeteren was het moment toch echt daar dat we een heel mooi diploma thuis hebben liggen.

Hoe zijn we op dit punt gekomen? Wel, dat is een lang verhaal. Het begon in de kleuterklas, waar ze schoolzwemmen hadden. Ik was er in mijn naïviteit vanuit gegaan dat hij daar dus wel wat zou leren en dat hij na twee jaar kleuterzwemmen wel al enige vooruitgang had geboekt en misschien wel bijna klaar voor het diploma. Bij het ‘exitgesprek’ van de kleuters bleek dat hij in die twee jaar niet verder is gekomen dan badje één. Beetje jammer dat we dat niet eerder wisten. Inmiddels was het dus september 2013 en zaten de eerste twee jaar zwemles erop.

“Dat varkentje gaan we dus even wassen.”

Linda is in januari jarig en werd in 2014 vier jaar. Zij wilde graag zwemmen, dus we hebben een paar maanden pauze gehouden, zodat ze samen verder konden gaan, na Linda’s verjaardag. Toen ik tegen de zwemjuf zei dat Daniël al twee jaar schoolzwemmen had gehad, zei ze letterlijk “nou, dat varkentje gaan we dus even wassen.” Ik had dus goede hoop dat het nu wel zou gaan opschieten.

Anderhalf jaar later had Linda haar A- en B-diploma, en kon Daniël net met kleren aan zwemmen. Ze hebben ook een tijdje een soort privéles gehad, omdat de zwemleerkrachten ook wel zagen dat het niet heel goed ging, in een groep. Door organisatorische issues kwamen ze na een paar maanden weer terug in grotere groepen. Na deze anderhalf jaar gingen ze failliet, dus mocht ik verder zoeken. Inmiddels is het dus medio 2016.

Dan maar privéles

Wel, na vijf jaar zwemles hebben we nu gekozen voor privéles. Daar was een wachttijd op, helaas. Begin dit jaar is hij begonnen met de privéles en nu heeft hij dus 10 maanden later dan eindelijk zijn A-diploma. Hij doet nog steeds een rare slag met zijn benen, maar dat had hij kennelijk verkeerd aangeleerd in de eerdere zwemlessen. Hoe dan ook, het is gedaan! Nooit meer zwemles! Nu is het natuurlijk wel van belang dat we regelmatig blijven zwemmen, zodat ze het niet vergeten.

Hij heeft in zijn eentje afgezwommen. Op maandagavond na de reguliere zwemles. Mijn schoonouders en neefje en nichtje waren er ook bij. Ons nichtje (5 jaar) had op de bso zelfs een aanmoedigingsbord voor Daniël gemaakt. Dat was wel erg schattig. En met al die aanmoediging ging het afzwemmen helemaal prima. Hij verloor wel direct zijn zwemschoenen, maar dat maakte niet uit. Toen hij zijn diploma kreeg, hield hij het even omhoog, gaf het meteen weer terug aan de juf en sprong weer in het water. Een overwinningssprong als het ware. 😀

Daniël is hier wel flink door van slag geweest. Zo was hij erg gestrest door het schoolontbijt. Waar dit vorig jaar geen enkele reactie gaf, was het dit jaar een echt issue voor hem. Inmiddels begint hij wat te kalmeren, gelukkig. Nog een kleine maand en dan is het alweer kerstvakantie. Ik hoop dus even op wat rust.

Daniëlle schrijft al meer dan twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

(c) Can Stock Photo / clairev

[ssba]