Het slaapgedrag van mijn zoon met autisme | #autisme 16

Ik heb de afgelopen maanden gesproken over de verschillende aspecten van het wakkere leven van onze zoon. Het leek me leuk om nu eens over zijn slaapgedrag te vertellen.

Bij baby’s wordt al snel gevraagd of de baby al doorslaapt. Het doorslapen van de baby lijkt soms wel de heilige graal van het babyleven. Wij hadden de mazzel dat onze zoon al heel snel doorsliep. Dat ging helemaal vanzelf. Zelfs in de kraamweek sliep hij al goed. We hadden toen het advies gekregen om de wekker te zetten, zodat er niet te lang tussen twee voedingen zou zitten. Dit deden wij dus braaf. Resultaat: twee wakkere ouders, slapende baby. Hij was met geen mogelijkheid wakker genoeg te krijgen om effectief te kunnen drinken. Tenminste, totdat het meneer beliefde om aan zijn ontbijt te beginnen. Wij hebben dus twee nachten onze wekker gezet, en daarna lekker relatief ongestoord geslapen. Wel korte nachten, natuurlijk, maar ik vind van 12 tot 6 meer dan prima voor een baby.

>> LEES HIER al Daniëlle’s artikelen over haar gezinsleven met Autisme

Hij kon zichzelf altijd prima vermaken in de box. Hij speelde tot hij moe was, en viel daarna zonder morren in slaap. Aan het eind van het slaapje werd een keer diep ingeademd om vervolgens het brandalarm af te laten gaan, want hij had dan natuurlijk honger. Ik weet trouwens niet of het gebrek aan hongersignalen aan het eind van een slaapje typisch is voor kinderen met autisme. Ik heb van meerdere ouders (waarbij de kinderen geen autisme hebben) dat hun baby’s ook direct op alarmfase rood sprongen bij het ontwaken.

Autisme en Slaapgedrag

Bij kinderen met autisme is het vaak een probleem dat het kind overprikkeld raakt en daar heftig op reageert. Onze zoon raakt uiteraard ook wel eens overprikkeld, dus dan moeten we hem helpen daar uit te komen. In tegenstelling tot wat je zou verwachten, kan hij na een liefdevolle geruststelling heerlijk slapen. Tot een paar maanden geleden ging hij liggen, pakte zijn knuffels, draaide zich om en sliep. Inmiddels duurt het in slaap vallen wat langer, maar tot een jaar geleden was het echt een kwestie van minuten tot hij sliep. En de volgende dag fris en fruitig opstaan, zonder enige restanten van overprikkeling van de dag ervoor. In de loop van de dag loopt de spanning dan soms weer op, maar zijn nachtrust leed er nauwelijks onder, gelukkig.

Sinds een paar maanden heeft hij soms wel eens de neiging om rond 11 uur ’s avonds naar ons te komen en te huilen dat hij niet kan slapen. Dat is niet helemaal fijn. Niet voor ons, omdat onze rust verstoord wordt, maar ook zeker niet voor hem, want hij heeft dan een minuut goede nachtrust gehad.

In de zomervakantie hebben we onze dochter een eenpersoonsbed gegeven. Zij vindt het leuk om logees te hebben, dus we hebben een bed gekocht waar je een tweede matras bij kan leggen. Sindsdien slapen ze samen in de kamer van onze dochter. Die zagen we niet aankomen. Maar ze slapen heerlijk samen en het bedritueel gaat heel gemoedelijk.

De laatste paar weken doet hij zijn avondritueeltje grotendeels zonder onze input. Dan vindt hij dat het bedtijd is, gaat naar de kamer, trekt zijn pyjama aan, poetst zijn tanden en gaat in bed liggen een Donald Duckpocket lezen. Heerlijk rustig! Hierbij slaat hij dan subtiel zijn logopedie-oefening over, dus er is wel lichtelijk sprake van eigenbelang. Maar dat maakt verder niets uit, ik ben trots dat hij dat helemaal zelf doet.

Tot zover dit slaapverwekkende verhaaltje. Tot volgende week!

[ssba]