By 12 augustus 2015 0 Comments Read More →

Trots | #autisme 8

Onze zoon wordt deze maand 8 jaar. Ik word er een beetje weemoedig van en noem hem dan “mijn kleine baby” terwijl ik stilsta bij de ontwikkeling die hij steeds doormaakt. Hij kan het natuurlijk niet waarderen dat ik hem baby noem, dus probeer ik me (zij het met moeite) in te houden.

Ik ben zo trots op onze grote zoon (mijn kleine baby). Ik vind het onwijs knap hoe hij zich ontwikkelt, ondanks de moeilijkheden die door zijn autisme op zijn pad komen. De wereld is voor hem toch een stuk ingewikkelder dan voor bijvoorbeeld zijn zusje. En toch ontwikkelt hij zich tot een heerlijke jongen die heel open de wereld tegemoet treedt.

De motorische ontwikkeling gaat “volgens het boekje”. Hij zal geen atleet worden, maar dat komt wellicht ook omdat zijn ouders ook niet bijzonder sportief zijn. Qua zindelijkheid was er wel een heikel punt. Hij had totaal geen interesse en met drie jaar en negen maanden begon de tijd wel te dringen. We hebben toen hulp gehad van Hadassa Voet, van Superpoeper. Zij heeft ons uitgelegd dat de zindelijkheid bij autistische kinderen inderdaad een andere aanpak vergt en gaf ons ook een boekje met een uitleg over poep. Dit was op rijm en legde uit dat de poep in de dikke darm vrachtwagens werden die bij de anus bij het stoplicht kwamen. “Zet het stoplicht maar op groen, dan kan je je poepje de wc in doen.” Dus mijn man en ik hebben een tijdlang geanimeerde gesprekken gevoerd over poepstoplichten. Ach ja, je moet wat overhebben voor je kind, nietwaar?

Dit was drie jaar geleden en inmiddels is het assortiment van Superpoeper uitgebreid met een app. Mijn dochter heeft hier veel steun aan gehad bij het nachtzindelijk worden. Hierbij hebben we zowel gebruik gemaakt van de poepprullenbak (uit de app) als van het poepstoplicht van het boekje. Dit geeft toch een makkelijke taal om met je kinderen over iets belangrijks te praten. Prullenbak is gewoon een makkelijker woord dan endeldarm.

De sociaal-emotionele ontwikkeling gaat wel anders dan bij zijn zusje. Sociale interacties zijn toch wel een heel moeilijk onderwerp. En dan ben ik dus extra trots als ik zie dat hij zich goed kan handhaven in een sociale omgeving. Hij heeft bijvoorbeeld weinig eigen vriendjes, maar als er een vriendje van zijn zusje komt spelen, zijn ze heerlijk met zijn drieën aan het spelen. Dat gaat dan helemaal perfect.

Hij is ook open naar anderen en maakt makkelijk (oppervlakkig) contact. Zo waren we gisteren op pad om zijn verjaardagscadeau uit te zoeken en gingen we even een kopje koffie / chocomel drinken. En dan kan hij zelf naar de serveerster gaan en zijn drankje bestellen. Op dat soort momenten barst ik stilletjes uit elkaar van trots dat mijn kleine baby dat maar mooi kan en doet.

Nu met de vakantie heeft hij het toch erg moeilijk, en gilt en kreunt wat af. Maar toch, op zo’n uitje samen is hij het zonnetje in huis. Ik hoop van ganser harte dat hij altijd zo flexibel zal blijven. En ik durf te hopen dat hij zich zodanig zal ontwikkelen dat hij steeds beter kan omgaan met moeilijke tijden als vakantie en andere gevallen waarbij de structuur lijkt weg te vallen. Ik hoop ook dat dat hij nog heel vaak koffie voor mij kan bestellen. Met brownie, graag.

[ssba]

Auteur:

Daniëlle Hooghuis is moeder van twee kinderen (zoon augustus 2007, dochter januari 2010). Haar zoon is autistisch, lees meer..