De schoonheid van een kind

Elke moeder vindt haar kind het allermooiste. Haar oogappel, haar alles, de grote liefde. Elke moeder straalt, als ze het over haar kind heeft. Moeder kun je natuurlijk ook vervangen door vader, die zal daar precies hetzelfde over denken! 

Ik vind het altijd bijzonder dat de liefde voor je kind boven alles gaat. Vroeger had ik niet zoveel met baby’s. Het lag maar een beetje op je schoot, murmelde wat en op de één of de andere manier had ik dan de gave dat ik een baby altijd aan het huilen kreeg. Daar voelde ik me gewoon ongemakkelijk bij want de schichtige ogen van de kersverse moeder hielden je nauwlettend in de gaten. Baby’s vasthouden was niet echt aan mij besteed. Als ik ze wel vast had, was dit van zeer korte duur. Hup snel door naar de volgende visite of weer terug in de veilige armen van mama.

Verliefd

Ondanks het feit dat ik niet zoveel met baby’s had, wist ik wel dat ik op mijn 27^e moeder wilde worden. Noem me een streber, dat is gelukt 😉 Ik wilde ook altijd drie kinderen.. Check! Ook gelukt. Je zult je er niet over verwonderen, dat ik mijn eigen baby’s natuurlijk fantastisch vind. In het begin natuurlijk echt nog wel wat fragiel en kwetsbaar. De jongens zijn zes weken te vroeg geboren. Maar uiteindelijk werden het gezonde, mooie baby’s. Helemaal het einde, ik was verliefd! Ik kon ze troosten als ze huilden en er eindeloos naar kijken. Ik kon ze vasthouden, er mee knuffelen en ik kreeg na verloop van tijd reactie terug in de vorm van een glimlach of een klein geluidje. Mijn baby’s waren de allermooiste van de hele wereld. *zucht*

Een lief kind

Noem het maar vloeken in de kerk of choquerend, maar ik heb nog nooit van een moeder gehoord dat ze een lelijke baby heeft. Of dat visite dit zegt, tijdens het kraambezoek. Een bekende cabaretier noemde het ooit ‘een lief kind!’. Nee, dit zeggen we niet. Wat natuurlijk ook goed is. We laten ouders lekker op die roze wolk. Wie zijn wij om te oordelen over de schoonheid van hun pas geboren telg?

Schoonheid van een kind?

Maar ben ik dan de enige moeder die nu kijkt naar de babyfoto’s van haar kids en vindt dat ze er op de huidige leeftijd tien keer mooier uitzien? Of groei je daar gewoon in mee? Herken je je niet meer in die babyfoto’s omdat je kinderen nu zoveel jaren ouder zijn? Baby’s van mensen die dichtbij me staan, kan ik vol liefde bewonderen én vasthouden. Stiekem geniet ik dan een beetje mee. Ik blijf het een wonder vinden, zo’n ukkie dat gegroeid is in de buik van de moeder. Die nu volmaakt, gezond en helemaal compleet ligt te kijken. Tevreden. Gewoon goed. Niet in één woord te beschrijven omdat het een gevoel is dat je pas leert kennen als je zelf ouder wordt. Het binden van de ouder aan zo’n klein wonder. Verliefd worden op je eigen kind. Wat een bijzonderheid dat proces. Dát is echt de schoonheid van een kind!

>> LEES OOK : Maakt liefde voor je kleinkind blind?

[ssba]