By 5 maart 2016 Read More →

LEGO en de fantasie van een 7-jarige…

Spelen met je kind levert soms hilarische gesprekjes op. Zit je net lekker in zijn of haar verhaallijn, krijgt het verhaal ineens een hele andere wending. Sta je dan met je goede gedrag. Het gesprekje dat ik met mijn zoon had over zijn LEGO bouwsel is een goed voorbeeld. En mama was de lachende derde…

LEGO en de fantasie van een 7-jarige….

Job: Pap, wil je iets weten over mijn auto?’
Ik: ‘Ja hoor! Vertel!’
Ik gebruik direct mijn eigen creatieve brein om een onderdeel van zijn opgedeelde voertuig te omschrijven: ‘Aha, dat lijkt wel een skateboard.’
Hij straft dat af en roept afkeurend: ‘Nee dat is een SNOWboard. Maar als je hem op dat andere ding, plaatst, dan kan hij natuurlijk vliegen. Piep piep! Sjioewwww!’
Ik: ‘Oh ja.’

Hij vertelt verder: ‘Vooraan zitten twee filmers en aan de achterkant heb je dus vier schieters. Met dat deel achterin gaan ze vliegen. Dat kun je vooraan zien op het beeldscherm. Daar is alles goed te bekijken, net zoals bij de twee piloten. In een cockpit. Weet je wel?’
Ik: ‘Oh ja.’

Hij: ‘Ik heb natuurlijk twee extra wielen gebruikt. Niet om te gaan rijden, maar juist als je gaat landen.
En daar zit een grijs dingetje. Zie je dat? Daar komt schone lucht binnen. Frrrrrrt…’
Ik: ‘Oooooh ja…’

Hij: ‘Als dit poppetje drukt op dat groene, grote knopje, dan wordt dat andere onderdeel vanzelf gelanceerd. Je kunt er duizenden kilometers mee. Maar als die tank op is, dan heb je altijd de motor nog.’
Ik, lachend: ‘Tuurlijk, dat begrijp ik.’

LEGO

Hij wordt steeds enthousiaster: ‘Je ziet deze lichtjes, hè. Die zijn niet meer zo goed om ze vast te binden. Daarom heb ik dat andere onderdeel er op gemaakt. Soms worden ze bekogeld. Maar als hij dan neerstort, dan gaan de lampjes niet meteen stuk.’
Ik: ‘Hmm hmm, jaja…’

Job: ‘En ik heb nog wat. Zie je dat stuk? Als je DAT deel bovenop zet, dan kan alles ineens vliegen. Dit KAN dus ineens een vliegmodus worden. En hij kan ook rijden. Omdat hij wielen heeft. Maar papa, je moet ook niet vergeten: hij gaat SOMS ook in het water. Dan moet je gewoon de wielen er vanaf halen. Dan wordt het een boot. Heel vet ding, toch?’

Ik denk het een beetje te begrijpen: ‘Maar dat onderdeel, wat daarnaast hangt, dan? Dat heeft er toch niet veel mee te maken? Dat is toch een fotohouder?’
Hij: ‘Nee hoor. Want als er dan écht een noodgeval is, dan gebruik je dat ding om het voertuig te bewerken en te repareren. Doekdoekdoek!!’

Ik: ‘Noodgeval. Oei! En die twee passagiers dan?’
Hij: ‘Als deze neerstort, dan worden ze automatisch uit hun schietstoel geschoten. Trrrrrtrrrrrtrrrr! Want de twee passagiers hebben kleine motortjes, dus die poppetjes zijn altijd veilig.’

Ik: ‘Maar die poppetjes hebben scheve blauwe voetjes.’
Hij: ‘Nee, daar kunnen ze juist mee over het water lopen. En surfen. Tof hè?’
Ik: ‘Oh ja, dat is logisch.’
Hij: ‘De mannetjes hebben trouwens ALTIJD zuurstof bij zich. Anders kunnen ze niet ademen. Kggggieeeesss!’

Ik zit er nu helemaal in: ‘Wat zijn dat voor een poppetjes dan? Bijzondere astronauten ofzo?
‘Hij: ‘Nee. Die zijn gewoon van Lego.’

[ssba]

Comments are closed.

Posted in: Toys, Opvoeden, Spelen

Auteur:

Dennis is eigenaar van het bedrijf Media Magneet. Bij dit mediabureau is hij actief als (online) tekstschrijver, journalist en fotograaf. Hij woont in Epe samen met Nicole en is vader van -het allerbeste blogonderwerp ever- Job (2008). Dennis is zoals hij zelf gekscherend zegt ‘dol op hobby’s’. Naast fotograferen, hardlopen en mountainbiken, speelt hij in een band, luistert ook graag naar muziek en bezoekt frequent concerten en festivals. Verder schrijft hij maandelijks recensies over nieuwe albums en verhalen over artiesten en liedjes.