Baby 1 versus baby 2

Niet letterlijk natuurlijk, dat zou een beetje raar zijn. Maar voor de tweede keer ouders worden was voor ons een heel ander verhaal dan de eerste keer ouders worden.

Je hebt de eerste keer echt geen idee wat je verwachten kan. Natuurlijk heb je boeken gelezen, cursussen gevolgd, uren op internet gekeken welk matrasje het beste is voor de Baby. Maar niks kan je voorbereiden op dat moment dat je voor het eerst denkt: “Oh f*ck, dit is ónze baby.” Voor mij kwam dat moment toen we Baby 1 mee naar huis mochten nemen uit het ziekenhuis. Ik was in eerste instantie al verbaasd dat we niet eerst een examen hoefden af te leggen voor de baby mee naar huis mocht. Nee hoor, de zusters leken er alle vertrouwen in te hebben, zij wel.

We kwamen thuis, Nieuwe Baby in de Maxi Cosi en daar zat ik. Met een keizersnede litteken waar je U tegen zegt, borsten als meloenen (ja sorry, maar iemand moet je er op wijzen) en nog helemaal aan het nastuiteren van de adrenaline.
“Maarreh” zei ik tegen mijn Verkering “en nu?” Waar op hij de wijze woorden sprak: “Ja. Nou. Laten we maar gewoon voor de baby zorgen.” Waarop we de Baby met Maxi Cosi en al in de wieg zetten en wachten op de kraam-engel.

baby 1 versus baby 2

De eerste weken had ik amper tijd om voor mezelf een broodje te smeren. Ik keek ook een beetje op tegen het moment dat de kraam-engel weer naar huis zou gaan. Ik beschouwde mezelf, voordat ik daadwerkelijk moeder was, als een soortemet-van-oermoeder. Soort van: Je weet vanzelf wat je moet doen zodra die baby eenmaal in je armen ligt. En dat is wel een beetje waar, maar niet helemaal. Want je schrikt je het leplazerus als de ontlasting van je baby ineens felgroen is. Dan kun je nog zo’n natuurtalent zijn, maar de eerste keer dat je staat te koken en de baby wil drinken (nu. NU. NUUUU!!!) haal je de aardappels half gaar van het vuur en bel je snikkend je Geliefde die heel nuchter en relaxed voorstelt patat te halen en je ineens denkt “Oh ja. Dat kan natuurlijk ook.”

Hoe anders is dat bij baby #2?
Bij Oudste Dochter had ik de outfit die ze aan zou doen als we haar mee mochten nemen naar huis al uitgezocht. Ik onderzocht weken, oké maanden, voordat ze er aan toe was uit hoe we het beste vast voedsel konden introduceren en verwachtte mijlpalen al ruim van te voren.
Zonder al te blasé te willen doen, maar dat was bij baby #2 echt anders.
We wisten dat de baby een jongetje zou worden, dus alle gelegenheid los te gaan met outfits en stoere ditjes en datjes. In plaats daarvan ging ik door de kisten met kleren van baby #1 heen om te kijken welke kleren ook konden voor jongetjes. Ik vond dat de roze pyjama heus wel kon, wat merkt een baby daar nou van? En de mint groene slaapzak met witte stippen kleurde misschien niet zo heel lekker met de stoere robot baby kamer, maar ach, een kniesoor die daar op let.

Bij ons eerste kindje hadden we de eerste weken echt alleen oog voor elkaar. Volslagen gelukkig zaten we in ons coconnetje en als de wereld vergaan was hadden we dat volgens mij na twee weken pas in de gaten gehad. Toen ik voor de tweede keer moeder werd was er simpelweg geen tijd voor romantisch ge-cocoon. Leuk bedacht wel, en ik kon mijn peuter (met een beetje hulp van de iPad) wel verleiden tot nog eventjes samen op bed liggen maar slapen als de baby slaapt of lekker samen binnen blijven was niet echt een optie ontdekte ik na twee dagen met een peuter die de keet afbrak vanwege energie overschot.

Maar het had ook iets enorm geruststellends. Dit hadden we al een keer gedaan en meegemaakt. Natuurlijk is een nieuwe baby heel anders dan je vorige baby, maar de basis eten, slapen, huilen, poepen is op zich wel hetzelfde. En ik vond het heerlijk om me er gewoon aan over te geven dit keer, niks geen gelees of uit-gezoek. Maar vooral kusjes en knuffels. Twee keer zoveel geluk (en minstens een keer zoveel slaapgebrek).

[ssba]
Posted in: Zwanger en Baby

Auteur:

Manon de Jong (32) is net bevallen van haar 2e kindje. Ze vindt het heerlijk om te schrijven over haar lieve, stoere dochter, frisse nieuwe baby zoon en lesgeven aan opgeschoten pubers, megahandige pins en niet-zo-handige-pins, pogingen om haar huishouden te organiseren (HA!) en andere leuke dingen die ze tegenkomt.