Vier handen op één buik. Moeten we altijd zo hard reageren?

Het nieuwe jaar is weer begonnen. De tv programmering is er weer op ingesteld dat je je een avondje voor de tv kunt vermaken. Ook programma’s over zwangerschappen, kinderen krijgen en opvoeden komen voorbij. Nadien barst het los op de sociaal media.

Een mening wordt niet meer onder stoelen of banken geschoven. We vinden er allemaal wel wat van en kunnen dit openlijk ventileren. Maar soms is er zoveel meer dan alleen dat wat je op tv ziet. Het is tenslotte vermaak, je ziet niet alles. Een mening hebben is prima, geven soms ook, maar even stil staan en nadenken over wat je gezien en gehoord hebt kan je soms ook heel veel opleveren. Naar aanleiding van het programma ‘vier handen op één buik’ heb ik daarom onderstaand stuk geschreven. Om het eens mee te nemen in je gedachten en eens stil te staan bij. En je mening, is natuurlijk altijd welkom 🙂

Vier handen op één buik

Daar ben je dan!

9 maanden, gekoesterd, geliefd en verwacht.

Klaar voor de grote wereld een onbeschreven blad.

Je leven begint afhankelijk van de zorg, liefde en geborgenheid van een ander.

Jouw ouders kies je niet.

Veelal hebben ze voor jou gekozen, soms ook niet.

Maar jij bent er, de afdruk van je ouders.

Jouw ouders, ze gaan voor je zorgen, spelen in op jou vragen en jou afhankelijkheid.

Als je niet weet hoe het moet…

Maar wat als je ouders niet weten hoe dat moet?

Dat je ouders het zelf al lastig vinden om voor zichzelf te zorgen

Hoe kunnen ze dan zorgen voor jou?

Hoe geef je een kind regelmaat, reinheid en rust als je dit jezelf niet kunt bieden?

Hoe begint je leven dan? Wat zal er van je worden?

Als je huilen niet gehoord wordt, je behoeften niet gezien worden.

Behoefte aan liefde, geborgenheid en warmte.

De voeding, een schone luier en mogelijkheden om je te ontwikkelen.

Je wordt een overlever, zult je eigen weg gaan vinden en eigen paden gaan bewandelen.

Mogelijk wordt je dan later dat onhandelbare kind dat zo lastig is en waar geen land mee te bezeilen is!

Als niemand je ziet..

Want als niemand je ziet, wat doe je dan?

Dan haal je alles uit de kast zodat je wel gezien en gehoord wordt, ook al is dat dan niet altijd op de juiste manier.

En dan… over heel wat jaren, later als je groot bent, een overlever dan overkomt het jezelf misschien ook wel.

Je wordt ouder van een kindje dat afhankelijk is van jou.

Misschien gewenst, gekoesterd en geliefd?

Maar hoe bied je je eigen kind die warmte, geborgenheid en liefde, als je het zelf nooit hebt gekend?

 

Meer informatie over het programma ‘vier  handen op één buik’ vind je hier.

 

[ssba]