Ik wil, ik wil, ik… Mijn kind wil alles hebben!

Job is dol op shoppen. Eén van zijn favoriete uitjes is met mij de stad en een beetje ‘winkeltjes kijken’. Steevast gevolgd door ergens samen ‘koffie’ drinken. Ik besef dat ik daarmee bof. Want mijn lief houdt daar niet zo van.

Het enige nadeel van dat shoppen is dat hij ook van alles ziet wat hij dan vervolgens graag wil hebben. Aangezien ons huis nu al uitpuilt met van alles, is mijn antwoord meestal ‘nee’. Toen hij nog jonger was, kon ik me er makkelijker van af maken door te zeggen ‘goed onthouden, dat is leuk voor je verlanglijstje voor je verjaardag of Sinterklaas’. Sinds enige tijd werkt deze zinsnede niet meer. Tijd dus om wat duidelijke afspraken te maken in ons gezin.  

Afspraken bij ons thuis

• Qua speelgoed is de afspraak dat hij het op z’n verlanglijstje zet voor zijn verjaardag, kinderfeestje of voor Sinterklaas. Bij Job in de klas doen ze meestal gezamenlijke cadeaus op verjaardagsfeestjes. Ik vind dat hartstikke leuk. Daarmee kunnen de kinderen een ‘groter’ cadeauvragen. Iets wat je kind graag wil hebben en waar hij echt wat aan heeft in plaats van dat 300 miljoenste gummetje en de twaalfde set geurpennen.
• Tussendoor zo maar iets kopen, doen Dennis en ik alleen in overleg. Zo voorkomen we dat één iemand makkelijker toegeeft (ik beken: dat ben ik!) en daardoor de andere (lees: mijn lief) altijd de boeman is. Ook naar Job is het makkelijk te verklaren, want ‘dat moet ik eerst met je vader/moeder overleggen’, voorkomt gezeur. Gezeur wordt genegeerd en inmiddels weet hij echt dat dat geen effect heeft.
• Job krijgt sinds zijn zesde wekelijks een euro zakgeld per week. Kindercoach Charlotte schreef voor ons al eerder een interessant artikel over zakgeld. Van dat zakgeld mag hij in principe doen wat hij wil. In het begin brandde de euro hem in de zak. Meestal werd het uitgegeven aan prullaria. Inmiddels heeft hij door dat dat niet altijd even handig is, want ‘rommeltjes’ heeft hij genoeg. Bovendien is het goedkope speelgoed ook vaak sneller kapot. Meestal stopt hij de euro in zijn spaarpot.
• De spaarpot, die hij zelf open kan maken, is ook echt een spaarpot. Hij kan er wel vrij over beschikken, maar wij hebben hier thuis de afspraak gemaakt dat hij eerst met ons overlegd voordat er gekocht wordt. Daarmee leert hij sparen voor iets wat hij echt graag wil hebben.

Het belangrijkste uitgangspunt van deze afspraken is dat hij de waarde van geld leert. Leren omgaan met ‘echt’ geld. 

Kasboekje

Sinds kort gebruikt Job het Kasboekje wat we opgestuurd kregen van Uitgeverij Boel met papier. Een leuk blok met 50 vellen waarmee hij kan (laten) zien hoeveel geld hij heeft ontvangen, hoeveel hij heeft uitgegeven en wat er dan uiteindelijk overblijft om te sparen voor iets wat ze graag willen kopen. Geld tellen is zo een leuke bezigheid! Mooie bijkomstigheid is dat het stiekem ook oefenen met rekenen is. Maar zo ervaart hij dat helemaal niet. Er wordt nu driftig gespaard voor een nieuw Nerf pistool. 😉

En met opa’s en oma’s die hem nog weleens wat toeschuiven en het wekelijkse zakgeld wordt de stand goed bijgehouden.

De muntstukken op het blok zijn op ware grootte afgebeeld. Vindt jouw kind het onderscheid tussen de munten nog lastig, dan is dat ook een prima methode om dat onderscheid spelenderwijs te leren. 

Het Kasboekje kun je hier bestellen

Kasboekje, Uitgeverij Boel met papier, 5,95 euro

[ssba]