Waarom zit er geen handleiding bij mijn kind?

Al bij de geboorte dacht ik: wat zou het fijn zijn als er ook een handleiding bij mijn kind zit. Eentje waarin staat wat de behoeftes zijn van mijn kind, hoe ze werkt, hoe ik haar kan aanspreken en helpen. Hoe steekt mijn kind eigenlijk in elkaar en hoe kan ik haar bereiken? In mijn zoektocht om op de beste manier met mijn kinderen te communiceren kwam ik achter een aantal essentiële dingen.

Tips voor communiceren met je kind

# Je kind vertelt het zelf, zonder dat je het vaak door hebt:

Eigenlijk delen mijn kinderen continue hun gebruiksaanwijzing. Alleen zag ik dat zelf vaak niet zo. Hoe? Soms zeggen ze het letterlijk zelf. Of handelen ze door weg te lopen of door juist heel boos te worden. Signalen die iets zeggen over de manier waarop je kind iets wil of niet wil. Zo had mijn dochter als peuter vaak driftbuien en gaf ze door bijvoorbeeld mij niet aan te kijken zelf aan dat ze alleen wilde zijn. Deze signalen heb ik geleerd eerder op te pikken.

# De levensfasen van kinderen veranderen, de basis blijft hetzelfde

Er zijn heel veel boeken die gaan over communiceren met je kind, waarvan ik er inmiddels aardig wat heb gelezen. Zo is er Boedhisme voor moeders, met veel nuttige tips. De adviezen uit dit pasten voor mij niet goed binnen het jachtige bestaan van ons gezin: een lach op mijn gezicht toveren terwijl echt alles mis gaat, lukt mij nog steeds niet. Ook heb ik me verdiept in de methode van how to talk to kids en in geweldloos communiceren. Niet allemaal makkelijke kost. Echter de basis komt allemaal op het zelfde neer: kijk en luister aandachtig naar je kind. Dat heb ik veel gedaan en kwam tot de ontdekking dat het best lukt. Maar met al dat kijken en luisteren ben je er nog niet. Hoe zorg ik dan ook dat ik ze echt bereik. Want steeds als ik denk dat ik mijn kinderen door heb, veranderen zij :). Zo begint mijn oudste te puberen. Weer een nieuwe fase!

#Kijk naar types, maar probeer je kind niet in een hokje te duwen

In mijn verdere zoektocht naar een gebruiksaanwijzing kwam ik op een model wat veel in het onderwijs wordt gebruikt. Het process communication model. Een model wat uitgaat van zes persoonstypen, die we allemaal in ons hebben. De één dominanter dan de ander.

Het leuke hieraan is dat je vrij gemakkelijk kan inschatten wat voor een type je kind is en op basis daarvan je taal en gedrag met kleine dingen kan aanpassen in de communicatie met je kind. De types die het model hanteert zijn de harmoniser, dromer, denker, doorzetter, rebel en promotor. Heel handig als leidraad, maar druk je kind vooral niet in een type. Ieder kind is uniek en heeft een eigen gebruiksaanwijzing.

# Denk niet vanuit jezelf, maar vanuit je kind

Een harmoniser houdt van gezelligheid en warmte, een promotor wil winnen en heeft uitdaging nodig. Een rebel is spontaan, een dromer wil rust en ruimte en wat de doorzetter wil spreekt voor zich. Is je kind bijvoorbeeld een echte denker en houdt hij van structuur, dan helpt het om ook hierop in te spelen. Bijvoorbeeld door echt te letten op tijd, vooruit te plannen en deze behoefte serieus te nemen. Zo is mijn middelste dochter echt een denker. Ik hou juist van gezelligheid en knuffels. Dat komt dus bij haar minder goed aan. Zij heeft meer behoefte aan structuur, tijdsschema’s en feiten. Zo wil ze iedere dag precies weten hoeveel graden het wordt zodat ze dan weet wat voor kleding ze aan moet. Iets wat ik nu voor haar iedere ochtend check. Iets wat voor haar voelt als een soort knuffel. Houdt je kind van uitdagingen, geef het dan ook. Maak soms een wedstrijdje van het aankleden of huiswerk maken. Is je kind een dromer, gun hem of haar dan ook de rustmomenten.

De key van communiceren met je kind: denk niet vanuit je eigen behoefte, maar vanuit de behoeften van je kind en handel daar naar. Door daarop in te spelen wordt communicatie makkelijker. Het is geen toverspreuk overigens en ook niet altijd haalbaar weet ik uit ervaring. Maar het helpt wel een beetje als je soms op deze manier naar je kind kijkt en luistert.

(c) Can Stock Photo

[ssba]