Pak je een huilende baby nu wel of niet op?

Voor ouders die twijfelen of ze hun huilende baby meteen moeten oppakken. Die gewaarschuwd worden door goedwillende oma’s dat ze hem zo te veel verwennen. Die horen dat een kind soms gewoon een ‘huiluurtje’ heeft, schrijft Margot Sunderland in haar boek ‘What every parent needs to know‘ heel helder over wat je wél moet doen als je baby huilt.

Je baby wordt nog heel ‘onaf’ en kwetsbaar geboren. De enige manier voor je baby om aan te geven dat het iets niet prettig vindt, is te huilen. Het huilt omdat ie moe is, honger heeft, of over-prikkelt is door het gedoe van volwassenen om hem heen. Hoe kan hij laten weten dat hij het koud, warm heeft, last van het licht of het donker heeft, dat het bang is? Ja, door te huilen.

Huilende baby: waarom?

Er zijn processen in het brein van je baby die hem helpen om het gevaar te ervaren: de amygdala (waar het vormen en opslaan van herinneringen aan emotionele gebeurtenissen plaatsvindt) fungeert als een waarnemer van emotionele dreiging. Het waarschuwt je baby voor gevaar: hoe weet je baby dat het eerst uitgekleed moet worden om daarna ondergedompeld te worden in water? Hoe weet het dat dat fijn is en dat ze vastgehouden wordt en niet onder water verdwijnt? Als het die ervaring nog niet heeft, zal het zich uiten door te huilen.

Meestal zijn daarom de eerste maanden het heftigst. Je baby doet elke dag zoveel nieuwe ervaringen en indrukken op waarop het vaak met huilen zal reageren. Als het gerustgesteld en getroost wordt door je, zal het steeds meer positieve ervaringen opdoen. Dat is heel belangrijk, ook voor later: het wordt allemaal opgeslagen in de amygdala en het betekent dat je baby als volwassene ook met vertrouwen op onbekende situaties zal reageren. Het huilen is meestal het hevigst tussen 3-6 weken en neemt weer af rond 12-16 weken.

Oudere kinderen huilen als ze het koud hebben, hongerig zijn of moe of ziek. Ze worden zich meer en meer bewust van wat ze wel en niet willen, wat ze niet fijn vinden, waar ze angstig om zijn en reageren daar vaak met huilen op. En dat huilen betekent dan vaak ‘nee’. ‘Nee, ik wil dat kriebelige truitje niet aan’. ‘Nee, ik wil niet op schoot bij een onbekende’. Vroeger werd gezegd dat je kind een huiluurtje had en dat je het gewoon moest laten huilen. Nu blijkt, dat als je dat vaak doet, het brein van je kind daardoor gestresst raakt, stresshormonen gaat produceren en dat kan op den duur schadelijk zijn.

Dus:

• Je kind even laten huilen omdat je iets moet pakken, kan geen kwaad.

Het langdurig laten huilen (waarna het misschien uitgeput in slaap valt) is niet goed. Als dat veelvuldig gebeurt, ontwikkelt het een overgevoelige stress-reactie, waar het later in zijn leven last van kan blijven hebben.

• Een baby kan zijn ouders niet ‘manipuleren’ door huilen. In dat geval zou de huilende baby moeten kunnen nadenken en onderscheid kunnen maken tussen oorzaak en gevolg. Maar je baby’s brein is nog niet zo ontwikkeld.
• Beschouw huilen niet als ‘gewoon huilen’ maar zie het als een boodschap van je baby dat het getroost wil worden en geholpen wil worden om een situatie te veranderen.
• Als je een erg huilende baby hebt, zorg dat je niet geïsoleerd raakt. Ga vooral zoveel mogelijk met andere moeders op stap, vraag hulp van grootouders, vriendinnen bij wie je je prettig voelt en die je kunnen steunen. Zorg dat je zelf zo weinig mogelijk stress opzoekt.

Realiseer je dat deze fase voorbij gaat: je baby blijft niet eeuwig huilen!

Tip – een fijn boek voor ouders:

What every parent needs to know – The remarkable effects of love, nurture and play on your child’s development – Margot Sunderland

[ssba]