Met de taxi naar school gaat prima #autisme 103

Na een lange zomervakantie was het weer tijd om naar school te gaan. Ik was in ieder geval erg toe aan het begin van het schooljaar. Daniël begon steeds harder en intenser te krijsen de hele dag, dus op een gegeven moment is mijn emmertje ook vol.

Dit schooljaar kent veel veranderingen. Zijn schoolgebouw wordt verbouwd, dus zitten ze de eerste maanden op een tijdelijke locatie. De schoolleiding vond het geen goed idee om te verbouwen terwijl de kinderen ook op die locatie zijn. Dat kan ik heel goed begrijpen. Verder is de bovenbouw gesplitst in drie groepen, op basis van leerniveau. Waar hij dus de afgelopen zes jaar steeds met dezelfde kinderen zat (kleine veranderingen daargelaten), is er nu een andere mix. Dat is natuurlijk ook even wennen.

Met de taxi naar school

En last but not least, meneer gaat nu in de ochtend met de taxi naar school. De nieuwe, tijdelijke locatie is minstens 20 minuten rijden vanaf de school van Linda. Linda’s school begint om 8.30 uur en Daniëls school begint om 8.45 uur. Het is dus onmogelijk om dit zelf te bolwerken. Een voordeel aan speciaal basisonderwijs is dat er meer mensen zijn met dit ‘probleem’. Daniël is niet de enige met een broertje of zusje op een andere school. Dus de school had in overleg met de gemeente geregeld dat er taxivervoer zou zijn voor de kinderen die anders in de knel komen.

Zoals ik vorige week schreef, was de taxichauffeur zaterdagmiddag al even langs geweest. Maandagochtend stond de taxi rond 8:10u voor de deur. Daniël zag de taxi en is rustig ingestapt, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je met de taxi naar school wordt gebracht. Ik ging er vervolgens vanuit dat de taxi altijd rond 8:10u zou komen. Dinsdag stond de taxi al voor 8 uur voor de deur! En toen waren we dus nog niet helemaal klaar… Gelukkig hoefde hij alleen nog maar zijn schoenen aan te doen, dus het was niet zo’n wereldramp, maar toch wel even irritant.

Carpoolen

De dochter van de buurvrouw zit op dezelfde school als Linda. Dus we carpoolen vier keer per week. Twee dagen rijdt zij onze dochters naar school en twee dagen per week rijd ik de dames naar school. Op de dagen dat Linda door de buurvrouw wordt gebracht, kan ik dus zelf Daniël naar school rijden. Dit hadden we netjes aangegeven in het systeem. Toen ik wegreed van huis, kwam de taxi aanrijden. Dat was dus even een misverstand… De chauffeur had het systeem ’s ochtends niet gecheckt. Gelukkig raakte Daniël er niet door in de war. Hij vond het wel grappig dat de taxi er ook stond, verder niets. Dat loopt dus allemaal prima.

De nieuwe samenstelling van de klas levert ook geen problemen op. Ik vroeg hem expliciet of er kinderen gepest worden in de klas. Daniël vertelde dat ze nu de film ‘Spijt’ aan het kijken waren, en dat de meester verwacht/hoopt dat er dan geen kinderen gepest zullen gaan worden in de klas. Ik hoop het ook. Daniël heeft tot nu toe een prima schoolcarrière achter de rug en ik hoop dat zijn laatste twee jaar in de basisschool ook zo rustig blijven.

Besef van een ‘speciale’ school

Sinds groep 4 beseft Daniël dat hij op een ‘speciale’ school zit. Hij zag namelijk dat ze in groep 4 de werkboekjes van groep 3 nog niet af hadden. Als je in groep 4 zit, begint het jaar toch met werkjes van begin groep 4? Waarom zijn ze nog bezig met werkboeken groep 3? Dit zat hem erg dwars. We hebben hem dus drie jaar moeten vertellen dat ze in de bovenbouw dit recht zouden trekken. Dat hij aan het eind van groep 8 ook daadwerkelijk alle stof van de basisschool zal hebben gehad. Hij had er weinig vertrouwen in, helaas. Maar, wat schetst zijn verbazing? Nu in groep 7 beginnen ze gewoon met de stof van groep 7! Nu slaan ze dus wel een stukje van groep 6 over, maar dat regelt zich wel. Oftewel, Daniël is dolgelukkig met de huidige lesstof.

Na deze eerste week was Daniël tot afgelopen zaterdag ook een stuk rustiger. Dat vond ik erg fijn om te zien. Het ritme doet hem enorm goed. Maar dat was ook de verwachting. Zondag was weer één groot stressfeest en ik weet niet waarom. Dus ik richt me maar op het feit dat hij de dagen ervoor wel gelukkig thuis kwam. Hopelijk trekt het vaste ritme weer wat kreukels recht. We gaan het zien.

Daniëlle schrijft al meer dan twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

(c) Can Stock Photo / Murika

[ssba]