Wanneer leer ik eens nee zeggen?

Deze week had ik aangeboden om een aantal kostuums in elkaar te zetten voor Jobs musicalclub. Het lukte me niet. Te ingewikkeld, ik heb maar zeer beperkte naai-vaardigheden. Ik keek om me heen en zag een ontploft kantoor. In tranen zat ik achter de naaimachine, want ik voelde ineens dat het probleem groter was dan alleen wat naaiwerk van kostuums. Zucht… Wanneer leer ik nou eens om ‘nee’ te zeggen?

Waarom ben ik altijd één van de eersten die de vinger opsteekt wanneer iemand om hulp vraagt of als er wat georganiseerd moet worden? Terwijl ik daar eigenlijk geen tijd voor heb? MoodKids in mijn eentje runnen is hartstikke leuk, maar tegelijkertijd zeer hectisch. Daarnaast spelen er privé enkele zaken die me momenteel zeer veel energie kosten. Ons huis is een zooi. Ik sport te weinig. Zie mijn vrienden vrijwel niet. Neem te weinig tijd voor mezelf. Alles moet snel-snel. En ik had me na mijn burn-out zo voorgenomen om voldoende tijd te besteden aan mezelf, mijn gezin en de mensen die ik lief heb. Opnieuw trap ik mijn grootste valkuil: té perfect willen zijn.

Voor wie? Voor niemand in het bijzonder. Het heeft te maken met respect, vriendelijk willen zijn, aardig gevonden willen worden en het goed willen doen. Ik leg de lat voor mezelf continu te hoog. Met het gevolg dat ik nergens echt tevreden over ben, omdat het me simpelweg niet lukt om alle ballen tegelijk in de lucht te houden. Het frustreert me enorm. Ik lig er ’s nachts regelmatig over te piekeren. Waardoor ik weer vermoeid wakker word.

Kortom, ik zit in die afgrijselijke vicieuze cirkel waarvan ik weet dat die me op termijn gaat opbreken. Ik moet die cirkel dus doorbreken. ‘Ja’ zeggen tegen die dingen die ik leuk vind en me energie geven. ‘Nee’ zeggen tegen dingen waar ik nu geen tijd voor (of zin in) heb. Keuzes maken waar ik blij van word! Dus wél naar dat leuke etentje met vriendinnen (waar ik veel energie van krijg). Tot vanavond, dames! 😉

Uiteindelijk heb ik met de staart tussen mijn benen (voelt toch als iemand laten zitten) de mevrouw van de musicalclub gebeld. Uitgelegd dat het me niet lukt, dat het me teveel tijd kost en dat ik de kostuums graag ongenaaid wil terug geven. Wat dacht je? Geen enkel probleem, lief dat ik het überhaupt had aangeboden. Ik hing op en voelde me echt zo opgelucht.

nee leren zeggen

Tips om makkelijker nee leren zeggen

Tijd voor wat actie. Mezelf herpakken en opnieuw beginnen. Ik weet best hoe het moet, maar vergeet het soms gewoon toe te passen. Dit zijn de dingen die ik leerde tijdens mijn burn-out. Ik moet ze opnieuw eigen maken.

# Als iemand me iets vraagt, moet mijn (standaard) antwoord vaker worden: ‘ik kijk het even na, je hoort van me’.  Dat geeft me tijd om dingen op een rij te zetten en iets beter na te denken of ik er tijd voor (en zin in) heb in plaats van impulsief ‘ja’ te zeggen.

# Ik hoef een ‘nee’ niet altijd te verantwoorden. Ik vind altijd dat ik een goede reden moet hebben om ‘nee’ te zeggen. Maar tijd voor mezelf kan óók een goede reden zijn! Ik hoef ook geen sorry te zeggen. Ook zo’n woord dat ik veel te vaak zeg. Met sorry zeg ik eigenlijk dat ik een foute beslissing maak. Ik maak juist een goede beslissing door voor mezelf te kiezen.

# Ik zeg ‘nee’ tegen de vraag, niet tegen de persoon die het vraagt.

# Dingen die moeten gebeuren op een rij zetten en goed inplannen, zo houd ik overzicht.

# Ik mag best terugkomen op een eerder antwoord. Kwestie van ego (au!) even opzij zetten en aan mezelf toegeven dat ik mijn prioriteiten niet goed op een rij had staan.

Heb jij nog andere ‘nee leren zeggen’-tips? Door schade en schande zelf wijs geworden? Deel ze met me, heel graag!

[ssba]

Comments are closed.

Posted in: Lifestyle

Auteur:

Nicole is eigenaar van MoodKids, getrouwd met Dennis en moeder van zoon Job (2008). Na een korte carrière als juf en bij verschillende uitgeverijen te hebben gewerkt, is ze gestart met MoodKids. Daarnaast heeft ze samen met Dennis een marketingcommunicatiebureau.