De BSO-soap, het einde! Driewerf hoera! #autisme 94

Het wonder is geschied! De BSO is over naar de nieuwe locatie. (Lees hier wat daar aan vooraf ging). Driewerf hoera!!! Ik kreeg woensdag een appje dat ze de volgende dag over zouden gaan naar de nieuwe locatie. Oké, de officiële brief was een hele week (!) eerder uitgegeven, maar omdat Daniël de week ervoor niet geweest was, kwam het appje enigszins vertraagd.

Toen ik het appje zag, ging ik Daniël het heuglijke nieuws vertellen. Telefoon gepakt, camera op selfie-stand, en filmpje maken. Mijn gedachte was dat ik dan de aankomende uitbarsting direct op video had. Daarmee kon ik direct de impact van die debacle duidelijk maken. Wel, de woedeuitbarsting bleef uit. Daniël zei een paar keer achter elkaar “nee” en dat was het dan. Misschien was hij afgeleid door de selfiestand van de camera, waardoor er een vertraagde reactie kwam. Punt is wel dat hij weer meer gestrest is de afgelopen dagen.

BSO-soap en de impact op Daniël

Ik had me voorgenomen om de leiding te laten weten hoe groot de impact is geweest op Daniël. Zoals verwacht schoot de leidster direct in de verdediging. Ze hadden alles zo zorgvuldig mogelijk voorbereid met en besproken met de kinderen. Ze waren ook een aantal keer langsgelopen en steeds uitgelegd et cetera. Er waren veel partijen bij betrokken en het was vooral de schuld van de gemeente. Oké, best. Dan hoef ik haar verder niet lastig te vallen met mijn frustraties.

Nu vraagt mijn man zich hardop af of het echt noodzakelijk is geweest om die kinderen ook direct te informeren. Aan de andere kant heeft de leidster ook gelijk dat je deze groep kinderen niet pas een week (dag…) van tevoren kan laten weten dat je gaat verkassen. Maar dan nog, als de gemeente groen licht geeft, hadden ze er ook voor kunnen kiezen om vanaf dat moment de daadwerkelijke verhuizing een paar weken verder te plannen. Dan had je ook die paar weken de tijd gehad om de kinderen voor te bereiden en was er meteen duidelijkheid geweest.

Dit is trouwens niet de eerste keer dat de BSO is verhuisd, maar ik kan me niet meer herinneren hoe die verhuizing toen gegaan is.  Volgens mij ging dat een stuk overzichtelijker. Het kan dus wel… Hoe dan ook, de kans dat iemand zich verantwoordelijk gaat voelen voor de stress en ellende die deze verhuizing bij ons veroorzaakt heeft, is bijzonder klein.

Het belangrijkste is wel dat Daniël heerlijk aan het scharrelen was toen ik hem op kwam halen. Dat scheelt weer een zorg. Ik hoop (tegen beter weten in) dat Daniël nu enigszins zal kalmeren. Nog 1,5 maand tot de zomervakantie… We zullen zien.

Daniëlle schrijft al bijna twee jaar voor ons over haar leven met een zoon met autisme. Benieuwd naar haar andere artikelen? Je vindt ze hier.

[ssba]